Αναρτήσεις
Αγαπητοί Έλληνες Αστυνομικοί και λοιπά όργανα εκτελεστικής εξουσίας,
ήταν πολύ ενθαρρυντική η κίνηση των δύο συνδικαλιστικών οργάνων - ΠΟΑΣΥ και ΠΟΑΞΙΑ - να κάνουν σήμερα πορεία, παράλληλα με το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο.
Τολμώ να πω, πως με ξάφνιασε η κίνηση αυτή.
Συνήθως μόνο για να διαμαρτυρηθείτε, για τις χρηματικές απολαβές σας, βγαίνετε στους δρόμους (και είστε από την πλευρά του διαδηλωτή, εννοώ, γιατί αλλιώς σας βλέπουμε τακτικά, εσάς ή τους συναδέλφους σας).
Η πορεία έγινε για «να καταδικαστούν τα φαινόμενα βίας, απ' όπου και αν προέρχονται, και να δηλωθεί κατηγορηματικά ότι τα κοινωνικά προβλήματα δεν λύνονται με κατασταλτικά μέτρα».
Αυτό το "απ' όπου και αν προέρχονται" μου φαίνεται πολύ καλό για να είναι πραγματικό.
Καταδικάσατε την βία από όπου και αν αυτή προέρχεται με την ίδια άνεση με την οποία την καταδίκασαν και όλοι οι Έλληνες πολιτικοί και τα κόμματα στα οποία αυτοί ανήκουν.
Τώρα που αμαυρώθηκε το όνομα της ΕΛ.ΑΣ. βγήκατε στους δρόμους;
Τώρα που η νεολαία βίωσε και ο λαός είδε τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζετε τα κατασταλτικά μέτρα;
Τώρα που ξύπνησε μια τρομοκρατική οργάνωση και αποπειράθηκε να δολοφονήσει έναν συνάδελφό σας;
Κεντρικό σας σύνθημα ήταν «η βία κατά της αστυνομίας είναι βία κατά της κοινωνίας και στρέφεται κατά της δημοκρατίας».
Όταν το ίδιο όργανο επιβολής του νόμου στρέφεται εναντίων του πολίτη, η καλύτερα δολοφονεί τον πολίτη, άδικα και χωρίς πρόσχημα, η βία που ασκεί το όργανο, δεν στρέφεται κατά της κοινωνίας και ειδικά της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ;
Ειδικά τότε, το πλήγμα που δέχεται η δημοκρατία είναι μεγαλύτερο. Ο αστυνόμος δεν εκπαιδεύεται και εργάζεται για να προστατεύει μόνο τον άλλο αστυνομικό, αλλά, κυρίως, για να προστατεύει τον πολίτη.
Γιατί δεν κάνετε μια πορεία για να «καταδικάσετε την χρήση βίας της αστυνομίας προς ειρηνικούς διαδηλωτές, να απαιτήσετε καλύτερη εκπαίδευση, καλύτερα κριτήρια εισαγωγής στις σχολές αστυφυλάκων, τακτικοί ψυχολογικοί ελεγχοι - όπως απαιτεί ο νόμος - »;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
φοβουνται και καλα κάνουν και φοβούνται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κοινωνία έτρεφε ανέκαθεν αρνητικά αισθήματα για την ΕΛ.ΑΣ. αλλά αυτά κινδυνεύουν να κορυφωθούν.
Θέλει πολύ δουλειά από την μεριά τους για να γυρίσουν το μίσος σε απάθεια/αδιαφορία και απ' την αδιαφορία να χτίσουν ξανα μια σχέση εμπιστοσύνης με τον πολίτη. Θέλει παραπάνω απο πορείες διαμαρτυρίας ενάντια στην βία "ανεξαρτήτου προελεύσεως", θέλει παραπάνω από ένα χαμόγελο προς τον πολίτη που εξυπηρετείς. Χρειάζεται υπευθυνότητα, ηθική, καθήκον (και όχι ένα καθήκον που ορίζει ο εκάστοτε υπουργός αλλά οι νόμοι). Απαιτεί πολύ κόπο και δουλειά σε βάθος χρόνου.
Επανέρχομαι σ'αυτό που ανέφερα προηγουμένως, δεν δύναται σε μια χώρα που διέπεται από νόμους, ο κάθε υπουργός Δημ. Τάξης (πλέον Εσωτερικών) να δίνει διαταγές. Δηλαδή απ' τον υπουργό περιμένετε να πάρετε την άδεια για να κάνετε το καθήκον σας; Όταν προσπάθησε να κάνει το κόλπο "Σαρκοζί" και σας διέταξε να κάτσετε στα αυγά σας για να γίνουν οι καταστροφές και το μεγάλο πλιάτσικο ανενόχλητα μέχρι να αγανακτήσει η κοινωνία και να παρακαλέσει τον σωτήρα πλέον Πάκη να την σώσει, εσείς δεν παραβήκατε το καθήκον σας με το να κρατήσετε παθητική στάση μπροστά σε εγκλήματα που συνέβαιναν μπροστά στα μάτια σας; Η μήπως δεν κάνετε παράβαση καθήκοντος όταν σαπίζετε στο ξύλο 14χρονα και συνταξιούχους βγάζοντας όλον τον απογοητευμένο σας ανδρισμό επάνω τους;
Φίλε αστυνομικέ, απορώ πως μπορείς και κοιμάσαι τα βράδια.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο μικρός Γιαννάκης ο οποίος ζούσε μαζί με την οικογένεια του σε μια γειτονιά της Αθήνας. Ο κατά τα άλλα ευτυχισμένος Γιαννάκης ζούσε ευτυχισμένος είχε όμως ένα μόνο πρόβλημα. Τον Κωστάκη, τον γιο του διευθυντή του σχολείου που πήγαινε. Ο Κωστάκης ήταν ψηλός, χοντρός και δυνατός. Όταν στεκόταν μπροστά στον λεπτοκαμωμένο Γιαννάκη έμοιαζαν λες και είχαν τουλάχιστον 3 χρόνια διαφορά. Ο Κωστάκης λοιπόν χτυπούσε και σκουντούσε συνεχώς τον Γιαννάκη. Μια φορά παραδείγματος χάρην, που ο Γιαννάκης περίμενε υπομονετικά στη σειρά του στο κυλικείο, ήρθε ο Κωστάκης τον έσμπρωξε και του πήρε τη σειρά. Όταν ο Γιαννάκης διαμαρτυρήθηκε ο Κωστάκης τον χτύπησε. Όταν ο Γιαννάκης πήγαινε στον διευθυντή να παραπονεθεί για τη συμπεριφορά του Κωστάκη, αυτός μάλωνε τάχα αυστηρά τον γιο του, τον Κωστάκη και του έλεγε πως θα τιμωρηθεί πολύ αυστηρά. Φυσικά καμία από τις απειλές του διευθυντή δεν ίσχυε ποτέ. Αυτή η κατάσταση υπήρχε για πολλά χρόνια, ώσπου μια μέρα ο Γιαννάκης αποφάσισε πως δε γίνεται να συνεχιστεί αυτό. Πήρε άλλον έναν φίλο του, τον Νίκο και μια μέρα δείρανε μαζί τον Κωστάκη. Πανικός στο σχολείο. Ο διευθυντής τότε φώναξε και τα τρία παιδιά στο σχολείο και τους είπε. Κωστάκη, Νίκο, Γιαννάκη, στο σχολείο μου καταδικάζω τη βία απ'όπου κι αν προέρχεται. Και τιμώρησε τον Νίκο και τον Γιαννάκη για να δείξει πως έκανε τα λόγια του πράξη.
ΑπάντησηΔιαγραφή