"Και ξαφνηκά το φως!"

Ή τουλάχιστον έτσι υποστηρίζει ο κ. Αλμούνια.

Δεν το είπε έτσι ακριβώς αλλά ήταν αρκετά ξεκάθαρος στις δηλώσεις του όταν είπε ότι "φτάσαμε στον πάτο".
Προφανώς μια εκτίμηση ήταν. Μην το πάρουμε και πάνω μας.
Εμείς, βέβαια, κάπου εκεί πρέπει να χαρούμε.
Σαν την αντίστοιχη χαρά που είχαμε όταν ο κ. Σημίτης, μέσα στον ενθουσιασμό του, ανακοίνωσε την υποτίμηση της, τότε, δραχμούλας μας.

Μας φτάσανε στο σημείο να χαιρόμαστε που χειρότερα δεν γίνεται.
Περί αυτού πρόκειται όμως.
Εκεί που φτάσαμε, ισχυρίζονται, χειρότερα δεν γίνεται.
Πιο κάτω δεν πάει.
Φτάσαμε στο υπόγειο.

Ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να εμπιστεύεται την αγορά.
Σε λίγο θα ακολουθούμε και την χλωρίνη Κλινέξ μιας και αυτήν ξέρουμε, αυτήν εμπιστευόμαστε.
Μας κάνανε να λέμε πόσο καλά είναι τώρα που είμαστε στον πάτο.
Από εδώ μόνο πάνω πάμε. Ή έτσι θέλουν να νομίζουμε.

Δεν δείχνουν να έχουν μάθει από τα λάθη τους όμως.
Επανειλημμένα, κάνουν προβλέψεις μακροπρόθεσμες και βραχυπρόθεσμες και η μία μετά την άλλη πέφτουν έξω. Πολύ έξω.
Η κρίση αυτή έχει πιάσει όλους τους οικονομολόγους στα πράσα.
Οι οικονομικοί σχολιαστές και οι διάφοροι δημοσιογράφοι απέτυχαν παταγωδώς στην προσπάθειά τους είτε να μεταφέρουν το μέγεθος και την βαρύτητα της κρίσης είτε να ηρεμήσουν, να καθοδηγήσουν και να προστατεύσουν τους εργαζόμενους και, γενικά, τους πολίτες.
Συγκρίσεις με άλλα κραχ δεν προσφέρουν τίποτα.

Πώς τα κατάφεραν όμως έτσι;
Το "σύστημα" κατάφερε ακόμα μια φορά να επιβιώσει.
Και μάλλον θα μας βγει πιο δυνατό και ανανεωμένο.
Θα συμπεριλάβει στο "πρόγραμμά" του κάποιες σοσιαλδημοκρατικές απόψεις και οπτικές και θα ζήσουμε εμείς "καλά" και το "σύστημα" καλύτερα.

Καταπάτησε, λοιπόν, το "σύστημα" και συνεχίζει να καταπατεί όλους τους πόρους της.
Ξεζουμίζει τον κάθε κακόμοιρο εργαζόμενο για να φέρει το κέρδος στο κεφάλαιο ακόμα και στις πιο δύσκολες ώρες.

Και βέβαια ο εργαζόμενος τι να κάνει;
Έχει να θρέψει μια οικογένεια ή να θρέψει τις ψεύτικες, εικονικές και επιβαλλόμενες από μια νεο-αμερικάνικη κουλτούρα, ανάγκες για "μεγάλη ζωή" με λεπτές και μεγάλες οθόνες, υπολογιστές, "ντιζαϊνάτο" αμάξι και πολλά άλλα.

Οκ λοιπόν.
Θα δουλέψει τρεις με τέσσερις μέρες την βδομάδα, για 400 ευρώ. Πόσο πιο κάτω να πας από εκεί; Αυτό μας έλειπε.
Πάλι καλά, συμβιβάζονται κάποιοι εργοδότες να μην απολύσουν προσωπικό τώρα που έχουν την άνεση να τους απασχολούν 3-4 μέρες την εβδομάδα.
Και αυτοί οι εργοδότες θεωρούνται και "καλοί".

Τι να κάνουν και αυτοί όμως;
Έχουν ένα κέρδος να διατηρήσουν.
Πρέπει, κάπως, να πληρώσουν τα καύσιμα του μισθωμένου τζετ τους ή να πληρώσουν για την καινούργια πισίνα της 3ης βίλας τους.

Η κρατική τηλεόραση σε νέα επίπεδα.

Ξάπλα ακόμα ένα βράδυ λίγο κουρασμένος.
Και βράδυ μεσάνυχτα.
Όπως πολύς κόσμος, για να κλείσουν τα μάτια, άνοιξα και εγώ την τηλεόραση.

Ζάπινγκ μέχρι να πέσεις σε κάτι "καλό".
Παράλληλα, μεγάλο ποσοστό σαβούρας περνάει από την οθόνη, σαν σκουπίδια σε εργοστάσιο ανακύκλωσης.

Κάπου εκεί καταλήγω στην κρατική τηλεόραση.
Συγκεκριμένα στην ΝΕΤ και ταυτόχρονα απογοητεύομαι...

Magiremata.
Εκπομπή κρατικής τηλεόρασης.
Έχουν βάλει τις αδερφές Μαγκίρα να κάνουν το "φαντασμαγορικό" και "ποιοτικό" πρόγραμμά τους στην κρατική τηλεόραση.
Πρόγραμμα επιπέδου.
Είχανε και την Καλομοίρα μαζί. Τρομερή καλεσμένη.

Και αυτό το πρόγραμμα επιπέδου, το πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος.
Κάτι μου λέει ότι ο μισθός των αδερφών Μαγκίρα είναι εξωφρενικός.
Υπέρογκα ποσά, με ποιος ξέρει πόσα μηδενικά από πίσω, φεύγουν από τις τσέπες μας για να πληρώσουν κάτι το γελοίο και γλοιώδες (και είμαι και ευγενικός).

Από την άλλη πρόσφατα έμαθα για τα "μηδενικά" των δημοσιογράφων και παρουσιαστών της κρατικής.
Το 80% των δημοσιογράφων είναι παραγκωνισμένοι στην άκρη και πληρώνονται με ψίχουλα και οι μεγάλοι παρουσιαστές βγάζουν ένα διαμέρισμα κάθε 2 με 3 μέρες εκπομπών.
Ναι.
Ένα διαμέρισμα.

Και όλα αυτά σε περίοδο κρίσης, που τρέχει το επιτελείο να μειώσει τις δαπάνες.
Εμάς μας λέτε;
Ξεφτίλα στο μεγαλείο της όταν μπορούν παρουσιαστές και μεγαλοδημοσιογράφοι να υπογράφουν συμβόλαια με τέτοιους όρους και τέτοια ποσά.

Και άντε να ήταν στην ιδιωτική τηλεόραση δεν θα μου καιγόταν καρφάκι.
Αλλά όταν εμείς πληρώνουμε για τέτοιες οικτρές εκπομπές, και κάποιους δημοσιογράφους, τότε ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω.

Ας αρχίσουν λοιπόν με τις περικοπές των δαπανών από την κρατική τηλεόραση.
Και φτάνει το χαράτσι της ΔΕΗ για την ΕΡΤ, όταν η διοίκηση της ΕΡΤ δίνει τόσα λεφτά στα μέλη της.
Δεν θα τους πληρώνουμε εμείς τις βίλες και τις πισίνες.

Ο νέος άξονας της πολιτικής.

Στην πολιτικό κόσμο της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια τα δρώμενα κυλάνε απίστευτα γρήγορα.
Χάνεσαι στο χάος που προκαλούν οι απανωτές αποκαλύψεις σκανδάλων με εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα.
Και μιλάμε σαφώς για ενεργούς πολιτικούς που σε πολλές περιπτώσεις ήταν και μέλη της κυβέρνησης.

Ας μην μπούμε σε λεπτομέρειες, τα περισσότερα είναι γνωστά.
Τους κάνανε άλλοι βούκινο.

Τις τελευταίες δυο μέρες, μερικές σκέψεις για το γνωστό <<δεξιά - κέντρο - αριστερά>, ταλανίζουν το μυαλό μου.
Σαν σταυροδρόμι τις πολιτικής ένα πράγμα.
Το, ας πούμε προσωρινά, θετικό της υπόθεσης είναι ότι τα κόμματα δεν αρκούνται σε έναν χαρακτηρισμό γιατί έτσι χάνουν "ψηφαλάκια".
Οπότε, και επειδή χρειάζονται περίπου 40-42% για να βγάλουν μια αυτοδύναμη κυβέρνηση, κυνηγάνε από εδώ και από εκεί τους ψηφοφόρους.
Κάνουν "χατίρια", συμμερίζονται νέες (μπορεί και ιδεολογικά αποκλίνουσες) απόψεις και ιδέες και γενικά χρησιμοποιούν και άλλες τεχνικές προσέγγισης.

Τέλος πάντων. Το ξέρουμε όλοι λίγο πολύ.
Οι πολιτικές κινήσεις των ημερών (για να μην πω των τελευταίων ετών) μου δίνουν την εντύπωση ότι μιλάμε για μια περιστροφική κίνηση του γνωστού άξονα της πολιτικής - δεξιά, κέντρο, αριστερά- .
Πλέον νομίζω ότι με σιγουριά μπορούμε να μιλάμε για έναν άλλο άξονα.
Νέο άξονα.
Πιο απλό, πιο άμεσο, πιο ρεαλιστικό.
<< ΜΠΡΟΣ - ΠΙΣΩ >>.
Και δεν είναι έτσι απλά. Είναι και αγώνας δρόμου.
Ποιος θα καταφέρει να μας πάει πιο πίσω σε μικρότερο χρονικό διάστημα.
Δάφνες πρέπει να τους απονέμουμε τους κυρίους της Νέας Δημοκρατίας.
Σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, φέραν την οικονομική κατάσταση του 80% (μήπως λέω λίγο) των ελληνικών νοικοκυριών, στο αμήν.
Την ίδια την χώρα την πήγαν στο αμήν με τις οπισθοδρομικές βλέψεις και πολιτικές τους.

Και μετά ακούμε τις δηλώσεις του κ. Καραμανλή που πολλοί Έλληνες με πάθος ακόμα υποστηρίζουν.
Έχει το θράσος να πει ότι κουράστηκε.
Και είναι μόλις 53ων χρονών.
Όταν ο ίδιος ο θείος του, ο κ. Σημίτης, ο Α. Παπανδρέου και άλλοι τόσοι που περάσανε από την θέση του Πρωθυπουργού της Ελλάδος ήταν 10 χρόνια μεγαλύτεροι.
Από τι κουράστηκε;
Τον κούρασαν οι σκέψεις για την σύνθεση σχεδίου για την έξοδο από την κρίση;
Ά, ναι σωστά. Δεν έχουν σχέδιο. Το ξέχασα.

Μόλις έρθουν τα δύσκολα μάλλον είναι στο αίμα της οικογένειας Καραμανλή, να φεύγουν.
Και να φανταστείς ότι ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που τον υποστηρίζουν.

Ερώτηση #17 - Προς: Κ. Καραμανλή

Κ. Πρωθυπουργέ,

δυστυχώς ή ευτυχώς, αρχίσατε να παίρνετε μέτρα (επιτέλους) για την κρίση και την οικονομική εξυγίανση της χώρας.
Και γράφω δυστυχώς ή ευτυχώς γιατί δεν μπορώ ακόμα να κρίνω εάν θα ήταν καλύτερα να μην κάνατε τίποτα από το να τα κάνατε χειρότερα με τα μέτρα που λαμβάνετε.

Δεσμευτήκατε ότι δεν θα αυξηθούν οι φόροι για το 2009 και τον ίδιο χρόνο τους αυξήσατε.
Παράλληλα παγώσατε πόσους μισθούς.

Δηλαδή δημόσιοι υπάλληλοι και τίμιοι φορολογούμενοι Έλληνες θα πληρώσουν, τις βλακώδεις επιλογές σας για να δείξετε ότι και καλά διαχειρίζεστε το θέμα της κρίσης, από τις τσέπες τους.
Τσέπες τις οποίες δεν δείχνετε να νοιάζεστε εάν θα έχουν και τίποτα μέσα στο τέλος του χρόνου.

Το κορυφαίο όμως ήταν αυτό με τους βουλευτές.
Περικοπή 300 ευρώ τον μήνα!
Ζήτω!
Σώθηκε η οικονομία μας!!!

Με πρόχειρα μαθηματικά τον χρόνο αυτό το κράτος θα κερδίσει από αυτό το μέτρο 1.080.000 ευρώ. Ψίχουλα μπροστά στα όσα δώσατε σε τράπεζες.

Τολμώ να πω ότι ευχαριστήθηκα το μέτρο πάντως. Είναι ωραίο να βλέπεις βουλευτές να κλαίγονται για τα 300 νόμιμα ευρώ που χάνουν κάθε μήνα.

Τι άλλα μέτρα σκοπεύεται να πάρετε για να καταστρέψετε ότι απέμεινε από την Ελληνική οικονομία;
Ποια άλλη δέσμευσή σας θα αθετήσετε τις επόμενες μέρες;

Λίγο τους αφήνεις και σε αφήνουν.

Λίγο απέχεις από την επικαιρότητα και όταν γυρνάς να δεις τι έγινε όλες αυτές τις μέρες, απογοητεύεσαι.

Βλέπεις μια περίληψη καινούργιων εξωφρενικών δηλώσεων πολιτικών σε δελτία ειδήσεων και πρωινές ενημερωτικές εκπομπές και απορείς "μα καλά πόσες μέρες έχω να δω ειδήσεις".

Τι κατάντια είναι αυτή;
Το κόμμα που πρώτο πρώτο εδραίωσε την κουκούλα μετά από τα μαθήματα του ΠΑΣΟΚ τώρα την "ποινικοποιεί".
Αποκλειστική χρήση της κουκούλας στην πολιτική, εδώ και τόσα χρόνια από την ΝΔ, και τώρα δεν τους αρέσει αυτό που προσφέρει;
Λίγο σεβασμό στα μέσα που χρησιμοποιείτε κύριοι.

Όταν την κουκούλα την φοράνε άντρες της ασφάλειας για να σπάσουν στο ξύλο φοιτητές και νέους είναι καλή;
Όταν αυτοί οι ίδιοι της ασφάλειας με τις κουκούλες μπαίνουν μέσα στις πορείες και στα πανεπιστήμια και σπάνε και ρημάζουν για να πέσει το φταίξιμο στους φοιτητές τότε είναι καλή;
Όταν αυτοί οι ίδιοι πάλι της ασφάλειας μαζί με άλλους 10 συναδέλφους (ή μήπως και χρυσαυγήτες;) κάνουν μια επιδρομή στο Κολωνάκι για να τα ρίξουν όλα στους αντιεξουσιαστές και τότε είναι καλή;

Όταν χρησιμοποιείτε την "κουκούλα" για να κουκουλώσετε την υπόθεση SIEMENS ή την υπόθεση Ζαχόπουλος ή την υπόθεση Vodafone ή την υπόθεση Βατοπαίδι καλά είναι;

Μόλις όμως την φορέσουν διαδηλωτές, τότε γίνεται ένα επικίνδυνο φονικό όπλο.

Τι ξεφτίλα και αυτή;
Δεν αξίζει καν να μπεις στον κόπο να αναρωτηθείς εάν μπορούμε να πάμε και πιο κάτω γιατί σε μερικές μέρες όλο και κάτι ακόμα πιο εξωφρενικό θα βιώσεις.

Έξτρα ποινή λοιπόν για την κουκούλα.
Και οτιδήποτε αποκρύπτει χαρακτηριστικά.
Όπως είπε ένας φίλος "Μην φοράτε κράνος όταν οδηγείτε μηχανάκι. Αν περάσετε με κόκκινο και καλυμμένο πρόσωπο, πληρώνετε τα διπλά".

Η κυβέρνηση έφτασε σε σημείο να υλοποιεί προτάσεις του ΛΑ.Ο.Σ.
Άντε να ξεχωρίσεις ποιος είναι πλέον το πιο επικίνδυνο άκρο.
Τελικά και οι δύο είναι εξίσου επικίνδυνοι.

Και μετά βγαίνει ο κ. Παναγιωτόπουλος και λέει ότι το ποτήρι ξεχείλισε.
Τώρα;
Αφού δολοφονήθηκε ο 15χρονος Γρηγορόπουλος;
Αφού κάηκε η Αθήνα;
Αφού πυροβολήθηκαν αστυνομικοί;
Αφού έγιναν τόσες τρομοκρατικές επιθέσεις;
Τώρα;
Επειδή κάποιοι σπάσανε το Κολωνάκι, που στην τελική μάλλον ήταν σικέ κατάσταση;

Εάν κάποιοι πιστεύουν ότι τώρα ξεχείλισε το ποτήρι τότε έχω να πω μια και μοναδική λέξη.
Αίσχος.

Μας χτύπησε η απελπισία.

Κάποτε οι νέοι ανησυχούσαν, λίγο πολύ, να βρουν δουλειά.
Να αποκατασταθούν αφού ξεμπερδέψουν με τις όποιες σπουδές τους.

Πλέον οι ανησυχίες μας έχουν πολλαπλασιαστεί.
Και λέω μας, γιατί ανήκω και εγώ στους νέους 20-25 (άντε και 30 εάν μένουν ακόμα με τους γονείς τους) που μας έπιασε η απελπισία.
Και αυτή η ριμάδα η οικονομική κρίση δεν σε αφήνει να δεις με σιγουριά στο μέλλον.

Ανησυχίες και άγχος.
Ξεπερνιούνται, βέβαια, έστω και βραχυπρόθεσμα, με έναν καλό φραπέ και μερικές παρτίδες τάβλι, αλλά μετά επιστρέφουν.

Διαβάζαμε, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, στο λύκειο για να μπούμε σε μια μυθοποιημένη σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που τόσο πολύ μας έκαναν (διάφοροι φορείς, για να μην πω μόνο τους γονείς) να θέλουμε.

Μπήκαμε σε ένα Α.Ε.Ι. ή ένα Τ.Ε.Ι. και ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα μπάχαλο. Ανοργανωσιά και χάος. Μετά έρχονται και τα πρώτα βαρετά μαθήματα. Μετά έρχονται και άλλα ακόμα πιο βαρετά μαθήματα. Σιγά σιγά, έρχονται οι πρώτες αμφιβολίες για την επιλογή που κάναμε.
Όρεξη για διάβασμα καμία και οι πρώτες ανησυχίες για το πότε θα πάρουμε το πτυχίο, που άλλοι θέλουν περισσότερο από εμάς να πάρουμε, κάνουν την εμφάνισή τους.

Παράλληλα αρχίζει και άλλου παπά ευαγγέλιο.
Θα βρω δουλειά;
Θα βρω δουλειά στον τομέα μου;
Θα βρω δουλειά που μπορεί να με συντηρήσει;
Και το άγχος σε κατακλύζει και πιάνεις τεφτέρι και κομπιουτεράκι και αρχίζεις μανιωδώς να κάνεις υπολογισμούς.
"Πώς θα τα βγάλω πέρα με 700 ευρώ έναν ολόκληρο μήνα;"

Ενοίκιο 400-450 ευρώ. "Τι ωραία που ήταν όταν ήμουν φοιτητής και είχα συγκάτοικο και ήταν όλα δια δύο."
Κοινόχρηστα και διάφοροι λογαριασμοί 100-150 ευρώ και λίγα λέω.
Κάπου εκεί συνειδητοποιείς ότι πρέπει να βγάλεις έναν μήνα με 100-150 ευρώ. Φαγητό και καμιά έξοδο και πάνε τα λεφτά. Εάν καπνίζεις κιόλας τότε χάθηκε το παιχνίδι. Και τις τελευταίες 5-6 μέρες του μήνα τις βγάζεις σπίτι με μακαρόνια και ταινίες που έχεις κατεβάσει από το ίντερνετ.

Μετά είναι να μην γυρίσεις μέχρι τα 28-30 στο σπίτι των γονιών σου; Ούτε ενοίκιο, ούτε πολλοί λογαριασμοί και κάθε μέρα σπιτικό φαγητό της μαμάκας.

Μάλλον κακομαθαίνουμε όσο είμαστε φοιτητές και μετά μας έρχονται πολλά ζόρια μαζεμένα.
Η απελπισία και η απαισιοδοξία όμως παραμένουν εκεί...

ΝΕ.Ο.Σ., λίστες ονομάτων και blogs.

Είναι απίστευτο και αδιανόητο αυτό που κάνανε στο διαδικτυακό φόρουμ του ΝΕ.Ο.Σ. (νεολαία ορθόδοξου συναγερμού).

Η νεολαία του ΛΑ.Ο.Σ., λοιπόν, οι οποίοι είναι μέρος του μέλλοντος του τόπου μας, άρχισε να δημιουργεί λίστες.

Λίστες με ονόματα.
Άτομα που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι ανθέλληνες.
Άτομα που έχουν ταχθεί δημόσια υπέρ του διαχωρισμού εκκλησίας - κράτους.
Άτομα που είναι υπέρ της κατάργησης του μαθήματος των θρησκευτικών.
Άτομα υπέρ της κατάργησης των μαθητικών παρελάσεων.

Και βέβαια τα κλασσικά περί δημοκρατίας της Μακεδονίας και σχεδίου ΑΝΑΝ και βιβλίου ιστορίας.

Αυτή είναι η μαγεία της δημοκρατίας και της ελευθερίας λόγου και έκφρασης. Κάποιοι την εκμεταλλεύονται στο έπακρο.
Κατά τα άλλα είναι ένα νόμιμο κόμμα που βρίσκεται και στην βουλή.
Οι πολιτικοί τους δεν μπαίνουν στον κόπο να αποδοκιμάσουν την κίνηση αυτή της νεολαίας τους.
Ίσως επειδή είναι και αυτοί της ίδιας άποψης.

Κάποιοι εκεί μέσα εκδήλωσαν αμέσως την χαρά τους όταν είδαν αυτές τις λίστες. Τους φάνηκαν πολύ χρήσιμες για το μέλλον όπως είπαν οι ίδιοι.

Και τι ακριβώς θα κάνουν με τα ονόματα;
Ή καλύτερα με τους ίδιους και τις απόψεις τους;

Δεν σταμάτησαν εκεί όμως.
Προχώρησαν και στον κόσμο των blogs.
Η εταιρία blogger που δίνει ελεύθερα χώρο για τα blogs, δίνει και την ικανότητα σε κάποιον να επισημάνει ένα blog για "απαράδεκτο περιεχόμενο" με βάση τα δικά του, βέβαια, κριτήρια.
Μαζικά click για να επισημανθεί ένα blog και να μην φαίνεται στα αποτελέσματα αναζητήσεων του Google.

Δημοκρατικό κόμμα κατά τα άλλα.
Πάλι καλά που η νεολαία τους δεν είναι σαν άλλες ακόμα πιο ακραίες "νεολαίες".
Που φτάσαμε...
Το ακραίο γίνεται υποφερτό μόνο και μόνο επειδή υπάρχει το ακόμα πιο ακραίο.

"Ζήτω η συναίνεση, ζήτω οι εκλογές"

Δραματική η κατάσταση στην Ελλάδα. Και αυτό είναι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε.

Αυτή τη στιγμή κυβερνάει την χώρα μια απίστευτα αδύναμη κυβέρνηση, με ηγέτη έναν Πρωθυπουργό που δεν μπορεί να κοντρολάρει την κοινοβουλευτική του ομάδα και τους υπουργούς του.

Η αντιπολίτευση με κάθε ευκαιρία ζητάει εκλογές.
Πόσο πετυχημένη όμως μπορεί να θεωρηθεί μια τέτοια κίνηση αυτήν την περίοδο που διανύουμε;

Πολλοί θα συμφωνήσουμε ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση αυτή τη στιγμή θα δώσει σαφέστατα κάποια καλύτερη λύση ή τουλάχιστον θα έχει κάποια μέθοδο για να αντιμετωπίσει την κρίση.
Γιατί πλέον μιλάμε για μια κυβέρνηση που όχι μόνο δεν έχει σχέδιο αλλά δεν έχει χαράξει μια πορεία για το πως θα κινηθεί σε περίπτωση νέας τροπής στο θέμα της οικονομικής κρίσης.
Με 6 σημεία για συναίνεση δεν κυβερνάς μια χώρα ολόκληρη.
Όλοι οι μηχανισμοί της, αργά ή γρήγορα, θα αρχίσουν να παίρνουν την κάτω βόλτα.
Και ήδη άρχισαν.

Οι μεταρρυθμίσεις της Υπουργού απασχόλησης, κ. Πετραλιά (που όπως έχουμε πει, δεν απασχολεί και κανένα) φαίνεται να μην έχουν κανένα αποτέλεσμα.
Καλείται τώρα η κυβέρνηση να εξηγήσει στην Ε.Ε. πώς τα μέτρα που έλαβε για τα ασφαλιστικά ταμεία, φέρνουν κέρδος στο κράτος ή αποδίδουν καλύτερα από τα προηγούμενα.

Να πάμε σε εκλογές όμως;
Έστω και πάμε.
2 μήνες πάνε χαμένοι χωρίς πολιτικές που (λέμε τώρα) μπορεί να φέρουν κάποιο αποτέλεσμα, με μια Ελλάδα ουσιαστικά αδρανή μπροστά σε κάθε μορφής οικονομική κρίση.
Βέβαια και τώρα η πολιτική της Ελλάδας, ουσιαστικά, στάση αδράνειας έχει καταντήσει.
2 προεκλογικοί μήνες, γεμάτοι υποσχέσεις και λαϊκισμό και βιαστικές ψηφοθηρικές προτάσεις που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

Από την άλλη μεριά άντε και δεν πάμε.
Τι επιλογές έχουμε;
Εμείς καμία.
Οι πολιτικοί αρχηγοί;
Μπορούν να συναινέσουν.
Και τι θα καταφέρουν;
Θα παρατείνουν την ζωή της κυβέρνησης.
Κακό αυτό.
Κακό όχι μόνα για τα άλλα κόμματα αλλά και για την χώρα μιας και η κυβέρνηση αυτή δείχνει την ανικανότητά της σε κάθε ευκαιρία που της δίνεται.

Συναίνεση σε 6 σημεία λοιπόν.
6 σημεία τα οποία κανένας Έλληνας δεν τα γνωρίζει.
Και γιατί να τα γνωρίζει; Εδώ οι ίδιοι οι βουλευτές της ΝΔ δεν τα ξέρουν.
Απροετοίμαστους τους πιάνουν οι ενημερωτικές εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων.

Κατά τα άλλα ισχυρίζονται ότι έχουν σχέδιο.
Άλλα λέει ο ένας υπουργός, άλλα ο άλλος, άλλα ο τρίτος.
Και αυτοί οι κατά τα άλλα οργανωμένοι και συσπειρωμένοι, έχουν την άνεση και την ικανότητα να κυβερνήσουν τον τόπο ειδικά σε τέτοια περίοδο.
Να είστε σίγουροι!

ΝΔ + ΠΑΣΟΚ = L.F.E.

Το κογιότ και ο ροουντράνερ, ο Τομ και ο Τζέρυ, ο Σιλβέστερ και ο Τουίτυ, ο σκύλος και η γάτα της πολιτικής σκηνής της Ελλάδας.

Ο δικομματισμός είναι ένα φαινόμενο πλέον συνηθισμένο στην πολιτική της Ελλαδίτσας μας.
Τα τελευταία χρόνια τον δικομματισμό συντηρούν η Νέα Δημοκρατία και το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.
Πράγματα γνωστά για όσους ζουν εδώ τα τελευταία 20 χρόνια.

Για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, τα δύο κόμματα αυτά τα βοήθησαν και δύο άλλες πολιτικές δυνάμεις ονόματι Συνασπισμός και Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος.
Όσο και εάν προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν και να διαλύσουν τον δικομματισμό, το μόνο που κατάφεραν είναι να τον ενισχύσουν.
Πλήρης ανεπάρκεια ρεαλιστικών θέσεων, αδυναμία εσωτερικής συνεννόησης όσον αφορά τον Συνασπισμό, αδιαλλαξία και άρνηση εκσυγχρονισμού από το ΚΚΕ, καμία προοπτική συνεργασίας, καμία όρεξη για λήψη εξουσίας.

Την περισσότερη δουλειά όμως την κάνουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Έρωτας μεγάλος κρύβεται πίσω από όλες αυτές τις διαμάχες, από την άρνηση συνεργασίας ή συναίνεσης.
Συναίνεση. Νέα λέξη στο πολιτικό λεξιλόγιο.
Έγινε της μόδας τώρα με την οικονομική κρίση.

Τέλος πάντων.
Αγαπιούνται πολύ.
Άλλωστε ο κ. Καραμανλής έχει δηλώσει δημόσια την συμπάθειά του για τον κ. Παπανδρέου.

Ο ένας βασίζεται στον άλλον για δύο πράγματα:

Από την μια μεριά ο ένας διατηρεί τον άλλον στην θέση που βρίσκεται.
Αυτό το καταφέρνει κατά κύριο λόγο, με την ανικανότητά του να ασκήσει σοβαρή αντιπολίτευση. Το είδαμε και από τις δύο πλευρές.
Και ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπανδρέου πέρασαν από το στάδιο της δεύτερης θέσης στις δημοσκοπήσεις καταλληλότερου πρωθυπουργού.
Βέβαια πλέον ο “κανένας” θεωρείται καταλληλότερος και από τους δύο.
Σημείο σταθμός για το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας κανένας να μην θεωρείται ικανός από τον λαό για να κυβερνήσει αυτή την χώρα.

Από την άλλη μεριά, ο ένας φέρνει τον άλλον στην κυβέρνηση.
Ο κ. Παπανδρέου έφερε, τότε, τον κ. Καραμανλή στην εξουσία.
Ήταν βέβαια και πολλές οι συγκυρίες που δεν βοηθούσαν τότε το ΠΑΣΟΚ αλλά δεν είναι του παρόντος.
Και τώρα ,όμως, τα ίδια βλέπουμε. Η ΝΔ με την ανικανότητά της να κυβερνήσει, φέρνει το ΠΑΣΟΚ ξανά στην εξουσία.
Σίγουρα είναι καλύτερος ο κ. Παπανδρέου από ακόμα μια τετραετία αποδιοργάνωσης του κράτους. Θα μου πείτε, “δεν έμεινε και τίποτα που να μην το ρημάξανε”.

Όλα αυτά στο κόλπο είναι.
Ο ένας δεν ζει χωρίς τον άλλον.
Ό,τι φτιάχνει ο ένας, έρχεται ο άλλος για να το διαλύσει και αντίστροφα.
Ασφαλιστική δικλείδα. Όσο βγαίνει ο ένας, θα βγαίνει και ο άλλος. Όσο κυβερνάει ο ένας, θα ετοιμάζεται ο άλλος.

Το κακό είναι ότι το ξέρουν και επαναπαύονται.
Και εμείς τους παρακολουθούμε δείχνοντας την δυσαρέσκιά μας με τον μοναδικό τρόπο που νομίζουμε ότι μας έμεινε, λέγοντας τι θα ψηφίσουμε στις επόμενες εκλογές σε διάφορες δημοσκοπήσεις.
Ανεπανάληπτο.

Ερώτηση #16 - Προς: Κυβέρνηση

Αγαπητή (από το 29 με 33% ανάλογα με την δημοσκόπηση) Κυβέρνηση του κ. Καραμανλή και της Νέας Δημοκρατίας.

Ζητάτε συναίνεση.
Και με το δίκαιο σας.
Οι καιροί είναι δύσκολοι και χρειάζεται το πολιτικό σύστημα να λειτουργήσει ομαδικά προς όφελος του λαού (αν και το κεφάλαιο "καίγεται" πιο πολύ) και της χώρας.

Είπατε να βρεθείτε με τον κάθε πολιτικό αρχηγό για να συζητήσετε τα περί της συναίνεσης αυτής.
Ένα ναι και τρία όχι λάβατε.
Δεν είναι και ότι καλύτερο, ειδικά εφόσον το ένα ναι προέρχεται από μια παράταξη, ας πούμε, όμοιας νοοτροπίας.

Κατηγορείτε την αξιωματική αντιπολίτευση ότι λέει όχι στην συναίνεση για να εξυπηρετήσει μικροκομματικά συμφέροντα.

Είναι μικροκομματικό συμφέρον το μέλλον της οικονομίας μας και γενικότερα της Ελλάδας;

Βγήκε ο κ. Καρατζαφέρης και είπε ότι είσαστε πιο δεξιά από αυτούς, με την πολιτική ενίσχυσης κεφαλαίου σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης που ακολουθείτε.

Από αυτά που άκουσα, ακόμα και το ΛΑ.Ο.Σ. έχει περισσότερες προτάσεις για την έξοδο από την οικονομική κρίση και κάποιο "σχέδιο" σε αντίθεση με εσάς.

Επίκαιρη μόρφωση περί οικονομικής κρίσης σε βίντεο.

Σήμερα αναδημοσιεύω δυο πολύ επιμορφωτικά βίντεο.
Πολύ επίκαιρα.

Δυστυχώς είναι στα αγγλικά.

Το βίντεο είναι ένα καρτούν που εξηγεί πολύ ωραία τι είναι αυτή η πολυσυζητημένη οικονομική κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Αποτελείται από 2 κομμάτια.

Απολαύστε:

Κομμάτι 1ο:



Κομμάτι 2ο:

Ερώτηση #15 - Προς: Ε. Αντώναρο

Κ. Αντώναρε,

προσωπική βεντέτα έχετε με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ;

<<Για μία ακόμη φορά ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ απέδειξε ότι δεν είναι σε θέση να παρουσιάσει συγκροτημένες, υπεύθυνες, επίκαιρες και ρεαλιστικές προτάσεις. Η πάγια αυτή πολιτική του αδυναμία και η βουλιμία του για εξουσία σπρώχνουν τον αρχηγό του ΠαΣοΚ όλο και πιο βαθιά στον κατήφορο του λαϊκισμού>>

Εκτός του ότι άρχισε το ΠΑΣΟΚ (αν και αργά κρίνοντας από την κατάσταση της χώρας) σιγά σιγά να παρουσιάζει κάποιες προτάσεις, μάλλον η μακροπρόθεσμη μνήμη δεν είναι το ατού σας.

Ξεχάσατε ότι πριν από 5 χρόνια που ήσασταν εσείς αντιπολίτευση, και εσείς τότε δεν είχατε συγκροτημένες, υπεύθυνες, επίκαιρες και ρεαλιστικές προτάσεις;

Εσείς δεν έχετε βουλιμία για την εξουσία, μιας και τόσο καιρό μάχεστε με νύχια και με δόντια για την διατήρηση των θέσεων εξουσίας σας;

Ο Ρομπέν των Τραπεζών.

Απάτη.
Σε ποινικό αδίκημα πρέπει να μετονομαστεί η παροχή 28 δισ. ευρώ στις τράπεζες.
Είναι απαράδεκτο πως με τόσο προκλητικό τρόπο και εντελώς αδικαιολόγητα, χάρισε η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή και το οικονομικό επιτελείο, του κ. Αλογοσκούφη τότε, τα 28 δισ. ευρώ από τις τσέπες του λαού, στις τραπεζες.

Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο κώλος μας, κατάντησε η οικονομική πολιτική της Ελλάδας.
Χαράζουμε μια πορεία προς το μέλλον, μια ευρωπαϊκή πορεία. Ποιον πάτε να δουλέψετε;
Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα και την θέλουμε.
Και εμείς την θέλουμε αλλά είμαστε ηλίθιοι που πιστέψαμε ότι μπορείτε να την φέρετε.
Και χρησιμοποιώ πληθυντικό, επειδή μετά το ΠΑΣΟΚ του 2004, οτιδήποτε άλλο φαινόταν καλύτερο.
Έτσι όπως τα κάνανε, το ίδιο σλόγκαν μπορεί, άνετα, να το αξιοποιήσει η αξιωματική αντιπολίτευση.

Πριν καλά καλά υποδεχτούμε την κρίση στην Ελλάδα παρουσίασαν το σχέδιο, λες και η όλη υπόθεση των 28 δισ. ευρώ ήταν στημένη και περίμεναν μια αφορμή για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Κάτι σαν τον Πατριωτικό νόμο και την τρομοκρατική επίθεση της ενδεκάτης Σεπτεμβρίου στους δίδυμους πύργους.
Με την πρώτη αφορμή, βασισμένοι στον τρόμο, στον πανικό, στην ανησυχία και στην ανασφάλεια του λαού, περνάνε έναν νόμο ή ένα σχέδιο και κανένας δεν παραπονιέται για τίποτα.

Ούτε στην Αμερική δεν δώσανε τόσα πολλά τόσο γρήγορα σε τόσο μικρή μερίδα επιχειρήσεων και είναι και το “άνδρο” του καπιταλισμού.
Στην Ευρώπη τρέχουν να σώσουν, και αυτοί, τις αυτοκινητοβιομηχανίες τους.
Εμείς εδώ στην Ελλάδα αντίστοιχα θα έπρεπε να σώσουμε τον τουρισμό ή την αγροτιά.
Αλλά όχι.
Πρωτοπόροι όπως πάντα προτιμήσαμε (ή καλύτερα προτίμησαν άλλοι, για εμάς) να δώσουμε 28 δισ.ευρώ στις τράπεζες.
Άκου εκεί.
28 δισ. ευρώ.
Άντε να συμμαζέψεις τον προϋπολογισμό σου μετά.
Και όχι για έναν χρόνο, αλλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει για πόσα παραπάνω.
Ακόμα την Ολυμπιάδα του 2004 δεν ξεπληρώσαμε.

Ρομπέν των τραπεζών νομίζει ότι είναι η κυβέρνηση.
Παίρνει από τους φτωχούς και δίνει στις τράπεζες.

Κατά τα άλλα, ντεμέκ δανεισμός υπό όρους.
Είδαμε και τους όρους. Ή μήπως δεν τους είδαμε;
Σωστά, δεν τους είδαμε!
Δύο περιπτώσεις υπάρχουν.
Ή οι όροι είναι τόσο ευνοϊκοί, που δεν τους ανακοινώνουν για να μην τους πάρουμε με τις πέτρες καλή ώρα σαν τον Δεκέμβριο, ή πολύ απλά δεν υπάρχουν όροι.
Θα φανώ αισιόδοξος εάν “ποντάρω” στην πρώτη περίπτωση;
Μάλλον πιο πολύ ρομαντικός παρά αισιόδοξος.
Και εάν, τέλος πάντων, δεν συμμορφωθούν οι τράπεζες (με τους πιθανότατα ανύπαρκτους όρους);
Θα πάρετε πίσω τα λεφτά;
Με τι δύναμη;
Τους δικούς σας βουλευτές δεν μπορείτε να ελέγξετε και θα τα βάλετε με τις τράπεζες που σας τρέφουν;
Απίθανο μου ακούγεται.

Φούσκα αποδεικνύεται η κίνηση της κυβέρνησης.
Μέρα με την μέρα οι επιχειρηματίες ανακαλύπτουν ότι τους αρνούνται δάνεια και ότι η ρευστότητα δεν μεταφέρεται στην πραγματική αγορά.
Μέρα με την μέρα όλο και περισσότερα στοιχεία βγαίνουν στην δημοσιότητα που αποδεικνύουν την ανάγκη λήψης άλλων μέτρων για την διασφάλιση της κίνησης χρήματος στην αγορά.
Μέρα με την μέρα στατιστικές δείχνουν κατά πόσο μειώνεται το ποσοστό δανειοδότησης των τραπεζών και πόσο πιο “αυστηρά” είναι τα μέτρα που επιβάλλουν στους δανειολήπτες.
Ίσως στην αγορά μεταξύ τραπεζών να υπάρχει ρευστότητα, αλλά ποιόν δουλεύουμε;

Προσωπικά καρφάκι δεν μου καίγεται για την διασφάλιση του κέρδος των τραπεζών. Άνθρωποι, δυστυχώς, βασίζονται στον δανεισμό των τραπεζών για να στήσουν, να ανανεώσουν και να συντηρήσουν τις επιχειρήσεις τους, να στήσουν το σπιτικό τους και άλλα πολλά και εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στο πακέτο που έδωσε η κυβέρνηση στις τράπεζες. Αποτυχία στο μεγαλείο της, όμως, και όταν καταλάβουμε το μέγεθος της σπατάλης, θα είναι αργά.

Λάβετε επιτέλους ευθύνες κύριοι της κυβέρνησης και διορθώστε την κατάσταση, όσο προλαβαίνετε, χωρίς αμφιλεγόμενες κινήσεις με επίκεντρο την διαβίωση του κεφαλαίου αλλά την διασφάλιση του επιπέδου ζωής όλου του λαού.