Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

Ο Ρομπέν των Τραπεζών.

Απάτη.
Σε ποινικό αδίκημα πρέπει να μετονομαστεί η παροχή 28 δισ. ευρώ στις τράπεζες.
Είναι απαράδεκτο πως με τόσο προκλητικό τρόπο και εντελώς αδικαιολόγητα, χάρισε η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή και το οικονομικό επιτελείο, του κ. Αλογοσκούφη τότε, τα 28 δισ. ευρώ από τις τσέπες του λαού, στις τραπεζες.

Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο κώλος μας, κατάντησε η οικονομική πολιτική της Ελλάδας.
Χαράζουμε μια πορεία προς το μέλλον, μια ευρωπαϊκή πορεία. Ποιον πάτε να δουλέψετε;
Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα και την θέλουμε.
Και εμείς την θέλουμε αλλά είμαστε ηλίθιοι που πιστέψαμε ότι μπορείτε να την φέρετε.
Και χρησιμοποιώ πληθυντικό, επειδή μετά το ΠΑΣΟΚ του 2004, οτιδήποτε άλλο φαινόταν καλύτερο.
Έτσι όπως τα κάνανε, το ίδιο σλόγκαν μπορεί, άνετα, να το αξιοποιήσει η αξιωματική αντιπολίτευση.

Πριν καλά καλά υποδεχτούμε την κρίση στην Ελλάδα παρουσίασαν το σχέδιο, λες και η όλη υπόθεση των 28 δισ. ευρώ ήταν στημένη και περίμεναν μια αφορμή για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Κάτι σαν τον Πατριωτικό νόμο και την τρομοκρατική επίθεση της ενδεκάτης Σεπτεμβρίου στους δίδυμους πύργους.
Με την πρώτη αφορμή, βασισμένοι στον τρόμο, στον πανικό, στην ανησυχία και στην ανασφάλεια του λαού, περνάνε έναν νόμο ή ένα σχέδιο και κανένας δεν παραπονιέται για τίποτα.

Ούτε στην Αμερική δεν δώσανε τόσα πολλά τόσο γρήγορα σε τόσο μικρή μερίδα επιχειρήσεων και είναι και το “άνδρο” του καπιταλισμού.
Στην Ευρώπη τρέχουν να σώσουν, και αυτοί, τις αυτοκινητοβιομηχανίες τους.
Εμείς εδώ στην Ελλάδα αντίστοιχα θα έπρεπε να σώσουμε τον τουρισμό ή την αγροτιά.
Αλλά όχι.
Πρωτοπόροι όπως πάντα προτιμήσαμε (ή καλύτερα προτίμησαν άλλοι, για εμάς) να δώσουμε 28 δισ.ευρώ στις τράπεζες.
Άκου εκεί.
28 δισ. ευρώ.
Άντε να συμμαζέψεις τον προϋπολογισμό σου μετά.
Και όχι για έναν χρόνο, αλλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει για πόσα παραπάνω.
Ακόμα την Ολυμπιάδα του 2004 δεν ξεπληρώσαμε.

Ρομπέν των τραπεζών νομίζει ότι είναι η κυβέρνηση.
Παίρνει από τους φτωχούς και δίνει στις τράπεζες.

Κατά τα άλλα, ντεμέκ δανεισμός υπό όρους.
Είδαμε και τους όρους. Ή μήπως δεν τους είδαμε;
Σωστά, δεν τους είδαμε!
Δύο περιπτώσεις υπάρχουν.
Ή οι όροι είναι τόσο ευνοϊκοί, που δεν τους ανακοινώνουν για να μην τους πάρουμε με τις πέτρες καλή ώρα σαν τον Δεκέμβριο, ή πολύ απλά δεν υπάρχουν όροι.
Θα φανώ αισιόδοξος εάν “ποντάρω” στην πρώτη περίπτωση;
Μάλλον πιο πολύ ρομαντικός παρά αισιόδοξος.
Και εάν, τέλος πάντων, δεν συμμορφωθούν οι τράπεζες (με τους πιθανότατα ανύπαρκτους όρους);
Θα πάρετε πίσω τα λεφτά;
Με τι δύναμη;
Τους δικούς σας βουλευτές δεν μπορείτε να ελέγξετε και θα τα βάλετε με τις τράπεζες που σας τρέφουν;
Απίθανο μου ακούγεται.

Φούσκα αποδεικνύεται η κίνηση της κυβέρνησης.
Μέρα με την μέρα οι επιχειρηματίες ανακαλύπτουν ότι τους αρνούνται δάνεια και ότι η ρευστότητα δεν μεταφέρεται στην πραγματική αγορά.
Μέρα με την μέρα όλο και περισσότερα στοιχεία βγαίνουν στην δημοσιότητα που αποδεικνύουν την ανάγκη λήψης άλλων μέτρων για την διασφάλιση της κίνησης χρήματος στην αγορά.
Μέρα με την μέρα στατιστικές δείχνουν κατά πόσο μειώνεται το ποσοστό δανειοδότησης των τραπεζών και πόσο πιο “αυστηρά” είναι τα μέτρα που επιβάλλουν στους δανειολήπτες.
Ίσως στην αγορά μεταξύ τραπεζών να υπάρχει ρευστότητα, αλλά ποιόν δουλεύουμε;

Προσωπικά καρφάκι δεν μου καίγεται για την διασφάλιση του κέρδος των τραπεζών. Άνθρωποι, δυστυχώς, βασίζονται στον δανεισμό των τραπεζών για να στήσουν, να ανανεώσουν και να συντηρήσουν τις επιχειρήσεις τους, να στήσουν το σπιτικό τους και άλλα πολλά και εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στο πακέτο που έδωσε η κυβέρνηση στις τράπεζες. Αποτυχία στο μεγαλείο της, όμως, και όταν καταλάβουμε το μέγεθος της σπατάλης, θα είναι αργά.

Λάβετε επιτέλους ευθύνες κύριοι της κυβέρνησης και διορθώστε την κατάσταση, όσο προλαβαίνετε, χωρίς αμφιλεγόμενες κινήσεις με επίκεντρο την διαβίωση του κεφαλαίου αλλά την διασφάλιση του επιπέδου ζωής όλου του λαού.

1 σχόλιο: