Όταν το μικρό ψαρι "την λέει" στο μεγάλο.

Επαναλαμβανόμενο φαινόμενο στην Ελληνική πολιτική, έχει καταντήσει το "φάγωμα" πολιτικών ίδιας παράταξης.

Πισώπλατες μαχαιριές δίνουν και παίρνουν. Αυτά είναι και τα πρώτα σημάδια ότι ένα κόμμα αρχίζει να παίρνει την "κάτω βόλτα".

Το άσχημο είναι όταν το κόμμα αυτό βρίσκεται στην κυβέρνηση και θίγονται άτομα που κυβερνούν τον τόπο.
Δεν είναι το ίδιο ανησυχητικό όταν ένα κόμμα της αντιπολίτευσης αρχίζει να τρώγεται με τον ίδιο του τον εαυτό, μιας και αυτοί δεν έχουν να κάνουν άμεσα με την διαχείριση της χώρας. Έμμεσα, βέβαια, το κόστος παραμένει μεγάλο μιας και εάν η κυβέρνηση δεν έρχεται αντιμέτωπη με σοβαρή και οργανωμένη αντιπολίτευση (το ζήσαμε και αυτό πολύ πρόσφατα και αρκετοί ισχυρίζονται ότι μπορεί και να το ζούμε ακόμα) τότε έχει την άνεση να κάνει ότι γουστάρει πολιτικά και νομοθετικά.

Όταν το "φάγωμα" γίνεται στο κυβερνών κόμμα, τότε ο λαός θα πρέπει να αρχίζει να ανησυχεί.
Δεν γίνεται άτομα τις ίδιας παράταξης να υπονομεύουν και να μηδενίζουν το (πιθανό) έργο ενός ενεργού πολιτικού προσώπου εξουσίας. Είναι σαν να λένε στον κόσμο "αυτός που διαλέξατε για να σας κυβερνήσει, δεν ξέρει να εκτιμάει σωστά τα πρόσωπα που τον περιτριγυρίζουν".

Τόσες φορές γίναμε μάρτυρες του μαχαιρώματος υπουργού από απογοητευμένο βουλευτή που είχε μεγαλύτερες βλέψεις και προσδοκίες για τον ρόλο του σε μια νεοσύστατη κυβέρνηση.

Τον τελευταίο καιρό έχουμε νέα φαινόμενα (όλα τα παρακάτω πολιτικά πρόσωπα ανήκουν στην ίδια παράταξη):
1. Πρώην υπουργός πολιτισμού μαχαιρώνει συναδέλφους του για το κλείσιμο πορτών των γραφείων τους
2. Πρώην υπουργός οικονομίας μαχαιρώνει την νέα οικονομική πορεία της κυβέρνησης
3. Υπουργός υγείας μαχαιρώνει την κυβέρνηση για την ανυπαρξία σχεδίου εξόδου από την οικονομική κρίση
4. Βουλευτής μαχαιρώνει τον παραπάνω υπουργό υγείας
5, 6, 7, ... βάλτε το "αντάρτικο" της επιλογής σας

Ούτε την κολοκυθιά να παίζανε.

Αυτό που με ανησυχεί, όμως, πιο πολύ από όλα, είναι το γεγονός ότι ο Έλληνας ψηφοφόρος παραμένει αφελής και φανατισμένος και αγνοεί όσα στοιχεία είναι μπροστά του.

Πως γίνεται να υπάρχει ακόμα η πεποίθηση ότι ο κ. Καραμανλής είναι πολύ καλός αλλά όλα τα άλλα πολιτικά πρόσωπα του κόμματος φταίνε για την κατάντια της κυβέρνησης;
Αφού, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός τα επέλεξε και συνεχίζει να επιλέγει τα άτομα που βρίσκονται γύρω του.
Τόσο χάλια κριτική ικανότητα έχει ή απλά από τους 151 διαλέγει τους λιγότερο ανίκανους; Ένα άτομο δεν είναι αρκετό για να πάει αυτή η χώρα μπροστά.

Δεν αρκεί μόνο να είσαι κατάλληλος για πρωθυπουργός.
Πρέπει να έχεις κάνει και σωστές επιλογές για το υπόλοιπο κυβερνητικό "team" σου.
Κάτι τέτοιο δεν το βλέπω εγώ και μαζί μου και πολύ μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων ψηφοφόρων.