Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009

Ποιά Δημόσια Υγεία;

Απελπιστική έχει καταντήσει η κατάσταση σε πάρα πολλά δημόσια νοσοκομεία της Ελλάδας.
Βέβαια αυτό είναι παλιά νέα.

Μια φορά είχα ανοίξει το φρύδι μου και για να μου κάνουν τα τρία ράμματα που χρειαζόμουν έπρεπε να περιμένω 30 λεπτά (ενώ ήμουν ο μόνος στην σειρά) καθώς οι 2 εφημερεύοντες ιατροί είχανε πιάσει κουβέντα με τους συγγενείς του τραυματία που ήταν μέσα.

Και άντε το δικό μου τραύμα δεν ήταν επείγον. Εάν κάποιος άλλος είχε κάποιο πιο σημαντικό τραύμα, και έπρεπε να περιμένει ακόμα περισσότερο από εμένα;

Περίμενα, λοιπόν, στην "αίθουσα αναμονής" (ένας μικρός διάδρομος ουσιαστικά) παρέα με ανθρώπους που ίσα ίσα χωρούσαν να σταθούν όρθιοι. Με το ζόρι να είχε 3-4 καρέκλες έξω από κάποια ιατρεία. Εμείς καθόμασταν σε ένα σκαλοπάτι.
Μετά από την μισάωρη αναμονή μου, λοιπόν,άνοιξε η πόρτα, βγήκε το παλικάρι με το χτυπημένο κεφάλι και όλο του το σόι και μπήκα μέσα. 2 ιατροί οι οποίοι έδειχναν την βαρεμάρα τους, μιλούσαν απότομα και ίσα που ξεπερνούσαν την λεπτή γραμμή της προσβολής. Αφού με εξυπηρέτησαν και με ράψανε, μου κάνανε και εμβόλιο για τέτανο. Τουλάχιστον ήταν προνοητικοί. Αλλά ο τρόπος που μίλησαν στον αδερφό μου (που ήταν μπροστά όταν είχα λιποθυμήσει, και τους εξηγούσε τι είχε γίνει) ήταν απαράδεκτος.

Μας στείλανε μετά σε ένα άλλο δημόσιο νοσοκομείο για να πάμε στο νευρολογικό. Τραύμα στο κεφάλι ήταν άλλωστε. Εκεί η κατάσταση ήταν διαφορετική.
Εκεί υπήρχε αίθουσα αναμονής. Γεμάτη. Και όρθιοι άρρωστοι/τραυματισμένοι να περιφέρονται από εδώ και από εκεί.
Ο χρόνος αναμονής μας εκεί ήταν μια ώρα και σαρανταπέντε λεπτά. Ναι. Μια ώρα και σαρανταπέντε λεπτά. Αφού λοιπόν αράξαμε με τον αδερφό μου πάνω σε ένα παρατημένο φορείο μετά από ώρα με είδανε. Έγιναν και κάτι σκηνικά με κάτι τραυματίες από τροχαίο που το έπαιζαν παλικάρια και κάναμε σύντομο χαβαλέ με μια νοσοκόμα που είχε κουραστεί από την συμπεριφορά του "παλικαριού" και δεν έλεγε να κάτσει ήσυχος στο κρεβάτι του.
Έκανα τις ακτινογραφίες μου, τις είδανε και μου είπανε να μείνω στο κρεβάτι για 2 μέρες.

Μια νύχτα με ζόρι. Πιο πολύ για τον αδερφό μου που ανησυχούσε.

Και τώρα πάμε να δούμε μια περίπτωση σε ιδιωτικό νοσοκομείο.
3 πράγματα:
Ευγένεια, Εξυπηρέτηση, Μηδενική αναμονή.
Είχα πάει να κάνω μια επέμβαση. Την προηγούμενη μέρα θα έκανα κάποιες εξετάσεις. Ξεκινάω με την ωτορινολαρυγγολόγο. Στα μέσα της εξέτασης ακούω το όνομά μου από έξω. Με περιμένανε στο αιματολογικό. Πάω στο αιματολογικό και με το που κάθομαι και βάζω το χέρι μου στο στήριγμα με φωνάζουν από το καρδιολογικό. Κάπου εκεί θυμάμαι την μια ώρα και τα σαρανταπέντε λεπτά αναμονής.
Απίστευτο.

Δωμάτια καθαρά, αίθουσες καθαρές, διάδρομοι ήσυχοι.
Όλα τα υπόλοιπα είναι περιττά.

Είναι να μην προτιμάς τα ιδιωτικά; Και ας πρέπει να πληρώσεις.
Δεν είναι τυχαία η ατάκα που κυκλοφορεί για τα δημόσια νοσοκομεία "με μια αρρώστια μπαίνεις, με δέκα βγαίνεις".
Μπαίνει η γιαγιά σου για κάτι το απλό για ένα βράδυ και κρατιέται για να μην πάει στις τουαλέτες.
Εκεί μέσα η ηπατίτιδα βγαίνει από το καπάκι και σου συστήνεται.
"Γεια σου, είμαι η ηπατίτιδα Βήτα, θέλεις να γίνουμε φίλοι;"
Δεν είναι, όμως, όλα τα δημόσια νοσοκομεία το ίδιο. Έχω πάει και σε νοσοκομεία όπου η κατάσταση είναι, σαφώς, καλύτερη. Το ίδιο ισχύει και για τους ιατρούς. Δεν τους βάζω όλους στο ίδιο καζάνι. Δεν υπάρχει όμως ιατρός που δεν θα σε σεβαστεί σε ιδιωτική κλινική.

Απορώ που πάνε τα λεφτά του κράτους.
Στην παιδεία, τα τελευταία χρόνια, δίνουν όλο και λιγότερα.
Από στρατιωτικούς εξοπλισμούς δεν παίρνουν και τίποτα καινούργιο.
Στην δημόσια υγεία προφανώς δεν δίνουν.
Τα ασφαλιστικά ταμεία αρνούνται να τα σώσουν με χρήματα του δημοσίου.
Το Εθνικό Κτηματολόγιο το πλήρωσε η τσέπη του λαού.
Πού πάνε τα λεφτά;

Και μετά βγαίνει ο υπουργός υγείας και λέει ότι η χώρα δεν έχει σχέδιο για την έξοδο από την κρίση.
Στο καπάκι βγαίνει και ο βουλευτής Μαγνησίας του ίδιου κόμματος και του λέει να ασχοληθεί καλύτερα με το σχέδιο που έχει για το υπουργείο του και μετά να ασκήσει ευρύτερη πολιτική κριτική.
Ξεμπρόστιασμα κανονικό, ουσιαστικά ισοπεδώνοντας το πολιτικό έργο ενός υπουργού. Κοινώς, οι ίδιοι οι συνάδελφοί του από το κόμμα χαρακτήρισαν το επίπεδο των πολιτικών δράσεων του υπουργού υγείας.

Είναι κρίμα το μέλλον της δημόσιας υγείας να παραμένει εδώ και τόσα χρόνια στα χέρια, ως επί το πλείστον, διεφθαρμένων πολιτικών, που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα μιας και αυτούς, δεν τους αγγίζει η δημόσια υγεία. Έχουν την άνεση να πάνε στους καλύτερους ιατρούς και τις καλύτερες κλινικές. Συνήθως, οι κλινικές αυτές βρίσκονται στο εξωτερικό. Ως εκεί φθάνει η εμπιστοσύνη τους στο σύστημα που οι ίδιοι στήσανε και "ενισχύουν".

3 σχόλια:

  1. Δωσεεεεεεεεεεε.Οχι οτι αυτα που ειπωθηκαν δεν αρκουν,αλλα εχοντας κανει μια επεμβαση ανοιχτης καρδιας σε ιδιωτικη κλινικη επαληθευω τα λογια σου,λογω ΑΡΙΣΤΗΣ εξυπηρετησης.Οσο αφορα για τα δημοσια??διοτι για αυτον τον λογο γραφω αυτο το σχολιο..


    Μετα απο την επεμβαση μου ειχα στα καλα καθουμενα μετα απο 1 βδομαδα απιστευτουσ πονους στο στηθος.Ειμαι απο δραμα και δεν μπορουσα να παω στο ιδιωτικο που ειναι Θεσσαλονικη μιας και ο πονος ηταν αβασταχτος.Πηγα στο δημοσιο Δραμας και με βγαλαν οτι θα πεθανω,εχοντας οικογενειακα δραματα και καταθλιψη μετα απο αυτο.Αυτο που ειχα δεν ηταν τπτ αλλο απο περικαρδιτιδα..ΕΛΕΟΣ δηλαδη...

    Να σημειωθει οτι την νυχτα εκεινη παρετριναν το πατερα μου να με στειλει στο ιδωτικο που ειχα κανει την επεμβαση.Για ποιο λογο το αναφερω??
    Διοτι ναι μεν Το Blog τα λεει πολυ σωστα για τα ιδιωτικα,Αλλα ρε παιδια...ξερετε ποσο στοιχιζει??Γιατι Δημοσια Υγεια ειναι για ολους εξου και το ''Δημοσια''(ασχετα τι ειναι στα αληθεια).Το συνολο για την επεμβαση μου με την περιθαλψη και τα λοιπα βγηκε 6000 ευρω,χωρια το συμβαν με το Δημοσιο νοσοκομειο μασ βγηκε να ξαναπαω αλλα 1300..7300...τα εχουν ολοι ομως αυτα ρε παιδια??

    Δεν τους ξηλωνουμε ολους λεω εγω???ε???Μηπως???

    Υ.Γ.:Ξεχασα να αναφερω μια μικρη περιπτωσουλα οπου ειχα 40 πυρετο...ενα πραγμα θα πω,και θα ειναι αυτο που ειπε ο γιατρος στα εξωτερικα ιατρεια οταν πηγα να παρω σειρα γιατι ψηνομουνα.. στο δημοσιο δραμας παλι ''Δεν χρειαζεται να παρεις σειρα...δεν πεθανε κανενας απο 40 πυρετο!!''(χωρις να υπαρχει κατι επειγον μια και το εξακριβωσα..ασχετα που απλως πηγα χωρις τσαμπουκα να παρω σειρα)

    Θανος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η άνεση του ιδιωτικού έχει φτάσει να κοστίζει τόσο πολύ επειδή τους το επιτρέπει το δημόσιο νοσοκομείο με την κατάσταση στην οποία είναι πλέον.

    Εάν το δημόσιο το προτιμούσε ο κόσμος όλος τότε τα ιδιωτικά (επειδή δεν θα είχαν μεγάλη "πελατεία") θα αναγκάζονταν να χαμηλώσουν τις τιμές τους.

    Το καλό με τα ιδιωτικά είναι ότι τα λεφτά για τις υπηρεσίες που τους δίνει ο κόσμος, πάνε σε πιο σύγχρονο εξοπλισμό, ανανεώσεις, συντήρηση και άλλα. Το φακελάκι όμως που δίνεις στο νοσοκομείο πάει στην καινούργια τηλεόραση στο σαλόνι του ιατρού σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο Νίτσε είπε: ότι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει δυνατότερους. Και αυτό το σχόλιο το κάνω για την περιπέτεια που εξιστορείς πιο πάνω.
    Όποιος νομίζει οτι καιγεται κανένα καρφάκι στους νταβατζήδες του λαού όταν ο κόσμος πεθαίνει στα δημόσια νοσοκομεία, είτε λόγω των άθλιων συνθηκών, είτε της άθλιας περίθαλψης τότε κάνουμε μεγάλο λάθος. Η αλήθεια είναι ότι όλοι τους το βράδυ, ξαπλώνουν στο κρεββάτι τους και κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.
    Για τους πολιτικάντηδες είμαστε ψήφοι με πόδια. Οι βρυκόλακες της πολιτικής πίνουν τα ευρώ μέσα από τα πορτοφόλια μας με περισσή άνεση, τάζοντας μας παράλληλα ότι αυτοί θα είναι που θα κάνουν το καλύτερο γι αυτό τον τόπο. Το κακό δεν είναι μόνο ότι υπάρχουν κάποιοι που τους ψηφίζουν για να βολευτούν αλλά ότι κάποιοι τους ψηφίζουν γιατί τους πιστεύουν. Θλιβερό αλλά τόσο αληθινό.

    stay strong.

    ΑπάντησηΔιαγραφή