Του πάρκινγκ και του πεζοδρομίου.

Δεν είναι λίγες οι φορές που οργισμένοι, εμείς οι οδηγοί, ψάχνουμε απεγνωσμένα για μια θέση πάρκινγκ για το αυτοκίνητό μας.
Άσε που φτάσαμε στο σημείο, κάθε οικογένεια να έχει και τρία διαφορετικά αμάξια.
Έχει γίνει κάτι σαν νέα κατάρα των μεγάλων πόλεων, η οποία, όμως, είναι μεταδοτική και αρχίζει να φτάνει και στην επαρχία.
Πόλεις στις οποίες πήγαινες και χαιρόσουν να βρίσκεις άδειους δρόμους και να αφήνεις το αμάξι σου μπροστά από την πόρτα του σπιτιού σου, πλέον συμβιβάζεσαι με παρκάρισμα 2 και 3 τετράγωνα μακρυά.
Σε μεγάλες πόλεις το πρόβλημα αυτό διογκώνεται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου.

Μισάωρα και σαρανταπεντάλεπτα αναζήτησης για μια ριμάδα θέση.
Νεύρα συσσωρεύονται και το ξέσπασμα πάει αλλού.

Λύσεις υπάρχουν.
Απλά οι δήμαρχοι και οι άλλοι αρμόδιοι φορείς, αρνούνται επανειλημμένα να τις δουν.
Οι περισσότεροι, από αυτούς, αποφασίζουν να βολέψουν “κουμπάρους” και να στήσουν ιδιωτικά πάρκινγκ.
Από την άλλη ήρθαν και κάτι επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για καινούργια πεζοδρόμια, οι οποίες αντί να ομορφύνουν τις πόλεις, τις διέλυσαν.
Άπειρες θέσεις πάρκινγκ εξαφανίστηκαν και άλλα τόσα πασαλάκια μπήκαν πάνω στα πεζοδρόμια για να αποτρέψουν το ανέβασμα των αμαξιών (κυρίως για τον εφοδιασμό καταστημάτων - βλ. πιο κάτω).

Τρανό παράδειγμα, το νέο δημαρχείο της Θεσσαλονίκης. Αυτό το μέγαρο που στήνει ο κύριος Παπαγεωργόπουλος, έχει κοστίσει πάρα πολλές θέσεις πάρκινγκ για το ήδη πνιγμένο κέντρο της πόλης καθώς η ανέγερση του κτηρίου γίνεται στην θέση ενός δημόσιου ελεύθερου πάρκινγκ.

Παράλληλα, γίνονται έρανοι στις μεγάλες πόλεις για ανεγέρσεις εκκλησιών. Φανταστείτε στην θέση ακόμα μιας καινούργιας εκκλησίας, έναν χώρο με 4-5 ορόφους υπόγειους και άλλους τόσους από πάνω. 2 τέτοια κτήρια να βάλεις σε στρατηγικά σημεία μέσα στις πόλεις και έχεις ξαλαφρύνει τουλάχιστον το μισό κέντρο.

Έρχονται και οι καινούργιες πολυκατοικίες με τρεις και τέσσερις εισόδους για πυλωτές και μετά ζορίζονται όλοι οι ένοικοι του οικοδομικού τετραγώνου, να βρουν θέσεις στάθμευσης. Οι πολεοδομίες κάνουν τα “στραβά μάτια” σε τέτοια φαινόμενα μιας και είναι φιλαράκια με τους εργολάβους.

Με τα λίγα και με τα πολλά, οι οδηγοί φτάνουν στο σημείο να αφήσουν το αμάξι τους πάνω σε πεζοδρόμια, μπροστά από διαβάσεις, πάνω σε στροφές, διπλοπαρκαρισμένα και γενικά σε σημεία που ενοχλούν.

Φυσιολογική εξέλιξη αυτής της συμπεριφοράς;
Οι καημένοι οι πεζοί, οι οποίοι είναι αδύναμοι μπροστά σε τέτοια φαινόμενα. Φτάσανε στο σημείο να δημιουργήσουν την γνωστή ομάδα των street panthers (http://www.streetpanthers.gr/) κολλώντας αυτοκόλλητα πάνω σε αυτοκίνητα, παρκαρισμένα σε παράνομες θέσεις μπας και συγκινηθούν κάποιοι οδηγοί (το ποιο πιθανό αποτέλεσμα είναι, βέβαια, να τσατιστούν).
Δεν μπορούν να περπατήσουν στον λίγο χώρο που τους έμεινε στις πόλεις.
Πρέπει σε πολλές περιπτώσεις, να βγουν στον δρόμο, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ζωή τους.
Πρόσφατο είναι και το τραγικό δυστύχημα όπου μια γιαγιά αναγκάστηκε να βγει στον δρόμο με το 5χρονο εγγόνι της, επειδή κάποιοι πάρκαραν στο πεζοδρόμιο, και παρασύρθηκαν από ένα λεωφορείο.
Καθημερινά, έρχονται αντιμέτωποι με αμάξια, τα οποία έχουν την άνεση να τρέχουν μέσα στις πόλεις, χάρη στα καινούργια κάγκελα που έχουν βάλει οι δήμοι σε κάθε πεζοδρόμιο. Ο κίνδυνος αυξάνεται μέρα με την μέρα.

Και μιας και αναφέρθηκα σε κάγκελα και δρόμους, που έχουν στενέψει χάρη στα υπέροχα καινούργια πεζοδρόμια, παρέα με τους πεζούς είναι και οι καταστηματάρχες.
Δεν έχουν πλέον την άνεση κάποια φορτηγά να σταματήσουν μπροστά από τα μαγαζιά για τον εφοδιασμό τους. Άλλες επιχειρήσεις έχουν χάσει την πελατεία τους επειδή δεν μπορούν οι άνθρωποι να σταματήσουν μπροστά από το κατάστημά τους για να αγοράσουν τα προϊόντα τους.

Γίναμε σκλάβοι των αμαξιών μας, των φαναριών και των δρόμων (και των πεζοδρομίων που απομένουν αντίστοιχα).