Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

Τα stage στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.

Μόνο και μόνο για λόγους σύγκρισης θα αναφερθώ σε ένα πολύ ωραίο ρεπορτάζ της ΕΤ1 για τα stage στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Τα stage, λοιπόν, είναι γαλλική δημιουργία και πρωτοεμφανίστηκαν το 1997.

Οι απολαβές των εργαζομένων σε τέτοια προγράμματα διαφέρει από χώρα σε χώρα και κυμαίνεται από 300 στον ιδιωτικό και 400 στο δημόσιο μέχρι και 500 στο δημόσιο και χωρίς όριο στον ιδιωτικό τομέα.
Με τέτοιο μισθό βέβαια σε μια ευρωπαϊκή χώρα, μιλάμε για επιστροφή στο παιδικό δωμάτιο μας στο σπίτι των γονιών μας.

Σε κάποιες χώρες οι εργαζόμενοι σε τέτοια προγράμματα "μαθητείας" όπως τα ονόμασαν, έχουν δικαίωμα να συνεχίσουν την σύμβασή τους αρκεί να είναι σε άλλον τομέα, ενώ σε άλλες χώρες έχουν δικαίωμα να συνεχίσουν μέχρι 3 φορές.
Βέβαια στην χώρα αυτή με τις 3 φορές, η διάρκεια της μαθητείας είναι 3 με 6 μήνες. Οπότε μιλάμε για μέγιστη σύμβαση 1.5 έτους και όχι κάτι εξωφρενικά που ακούμε στην Ελλάδα για 5 και 9 χρόνια.
Μέχρι ένα σημείο μπορεί να ακούγονται λογικά όλα αυτά.
Μέχρι ένα σημείο όμως.


Το κωμικοτραγικό της εφαρμογής των stage στην Ελλάδα είναι η ασφάλιση.
Τραγικό για αυτούς που αναγκάζονται να είναι εργαζόμενοι σε τέτοια προγράμματα, κωμικό γιατί δεν υπάρχει ασφάλιση.
Και είναι αστείο σε μια Ευρωπαϊκή χώρα του 21ου αιώνα να υπάρχει ανασφάλιστος υπάλληλος είτε δημοσίου είτε ιδιωτικού τομέα.
Ανασφάλιστοι, χωρίς ένσημα, χωρίς τίποτα.
Σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης οι εργαζόμενοι ήταν και είναι ασφαλισμένοι.


Η χρήση των stage στην Ελλάδα μετατράπηκε από μαθητεία σε τρόπο παραγωγής ψηφοφόρων. Οι νέοι ωθούνταν στο να ψηφίσουν ξανά το κόμμα που ήταν στην κυβέρνηση μόνο και μόνο για να μπορέσουν να ανανεώσουν την σύμβασή τους στα stage με βλέψεις μονιμοποίησης τις οποίες, βέβαια, τους τις έτρεφαν διάφοροι υποψήφιοι βουλευτές-πολιτικάντιδες.
Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο να μιλάμε για "γαλάζια" παιδιά στα προγράμματα stage.
Και δικαιολογημένα έλεγε η τότε αξιωματική αντιπολίτευση ότι η ΝΔ κρατάει ομήρους τους νέους σε αυτά τα "προγράμματα απασχόλησης".

Τώρα πιστεύω ότι όλοι μπορούμε να καταλάβουμε γιατί η ΝΔ, πλέον από την θέση της αντιπολίτευσης, μιλάει για "ρεβανσισμό" του ΠΑΣΟΚ και για εκδίκηση κατά της ΝΔ.
Ε, ναι.
Πείτε μας ότι είναι εκδίκηση για σας να μην έχετε το πάνω χέρι στο να υπόσχεστε σε γονείς μια θέση σε ένα πρόγραμμα stage για το άνεργο παιδί τους.
Ή ακόμα και στον ίδιο τον νέο να του υπόσχεστε, με όλο το θράσος και την αλαζονεία σας, μια θέση "απασχόλησης".
Αίσχος και ντροπή, αναξιοκρατία και ρουσφέτια.
Γνωστή πολιτική γραμμή της ΝΔ και της δεξιάς εδώ και χρόνια.


Αυτό που μένει να δούμε είναι το τι θα κάνει η κυβέρνηση με όλους τους άνεργους που θα έρθουν με το που τελειώσουν οι συμβάσεις από τα προηγούμενα stage.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου