Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Της αντιπολίτευσης τα καμώματα.

Το να μιλήσω από τώρα για την κυβέρνηση μου φαίνεται αρκετά βιαστική και πρόχειρη κίνηση.
Και τι να πω άλλωστε.
Όλοι μας τα έχουμε ακούσει, είναι μια ελπιδοφόρα κυβέρνηση, με ανανεωμένο πρόσωπο, με κεϋνσιανή οικονομική πολιτική και ως τώρα τα σημάδια είναι αρκετά ενθαρρυντικά.
Βέβαια όλος ο κόσμος που ακούω μου λέει να πάρω "μικρό καλάθι" γιατί μιλάνε για "πολλά κεράσια".
Οπότε και εγώ μαζί με τον πολύ κόσμο είμαι ακόμα επιφυλακτικός μέχρι ένα σημείο.

Αυτά για την κυβέρνηση σήμερα.
Αυτό που με απασχολεί τις τελευταίες μέρες είναι η αντιπολίτευση.
Και δεν μιλάω αποκλειστικά για την αξιωματική αντιπολίτευση.
Αυτοί έτσι μπάχαλο που έγιναν, θα κάνουν καιρό να σταθούν στο "ύψος" τους και να αφοσιωθούν και να ασκήσουν σοβαρή κριτική στην κυβέρνηση.
Ως τώρα μόνο μια δήλωση του κ. Σαμαρά και μια της κ. Μπακογιάννη.
Και οι δύο βέβαια -και ειδικά η δεύτερη- δεν λένε τίποτα το ουσιαστικό. Η δήλωση της κ. Μπακογιάννη δε ήταν από μια άλλη Ελλάδα.
Μάλλον έχει αλλού το μυαλό της (βλέπε υποψήφια αρχηγός ΝΔ).
Λέει η κ. Μπακογιάννη, λοιπόν, ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορέσει να εφαρμόσει όσα έταξε προεκλογικά. Ότι θα πληρώσει τον λαϊκισμό του.
Βέβαια μάλλον δεν παρακολουθούσε τις εξαγγελίες που έκανε ο Υπουργός Οικονομίας στην συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης όπου μίλησε αμέσως για επίδομα αλληλεγγύης με πρώτη δόση μάλιστα πριν το τέλος του 2009!
Και βέβαια αυτό που ξεχνάει η κ. Μπακογιάννη είναι ότι η κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε η ίδια έφερε την οικονομία στην άθλια κατάσταση που είναι σήμερα.

Μας είπε πολύ ξεκάθαρα ο κ. Παπακωνσταντίνου για την κατάσταση της οικονομίας, και μίλησε με αριθμούς όπως περίμενε τόσο καιρό η ΝΔ.
Αριθμούς που βέβαια δεν έλεγε να ανακοινώσει με ακρίβεια η ΝΔ όταν ήταν κυβέρνηση, γιατί εάν ο λαός μάθαινε για το μπάχαλο που γινόταν στο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, θα τους παίρνανε όχι μόνο με 10% αλλά και με τις κλοτσιές.

Αυτές είναι οι αντιπολιτευτικές κινήσεις της ΝΔ ως τώρα με θετικό τον λόγο του κ. Καραμανλή ο οποίος μίλησε για συναίνεση σε περίπτωση δύσκολων και σκληρών μέτρων.
Βέβαια η μια αντίληψη απέχει πολύ από την άλλη, αλλά δεν έχουμε παρά να περιμένουμε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησε πολύ καλά. Μίλησε για προγραμματική αντιπολίτευση.
Μίλησε δηλαδή για συγκροτημένες κινήσεις και όχι για μια αντιπολίτευση που απλά θα είναι αρνητική σε κάθε μέτρο.
Αυτό δίνει επιτέλους την σοβαρότητα που έλειπε τόσο καιρό από τον ΣΥΡΙΖΑ με όλο αυτό το χάος που επικρατούσε με τους 11 προέδρους.
Το νερό μπαίνει σιγά σιγά στο αυλάκι και τα σημάδια είναι ενθαρρυντικά.

Ο ΛΑΟΣ δεν μας είπε και πολλά. Μίλησε για λεφτά που πάνε στα κόμματα και για εθνικά θέματα. Για το δεύτερο δεν μπορούμε να ξέρουμε από τώρα τι θα κάνει ο κ.Παπανδρέου. Για τα λεφτά των κομμάτων, ο κ. Πάγκαλος έδωσε τα ρέστα του λέγοντας μόνο ότι "το ποιος είχε μεγαλύτερη εύνοια θα φανεί, όπως φάνηκε από τις αφίσες ποιος είχε τα πιο πολλά λεφτά. Δεν ήταν το πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου στις αφίσες".

Το ΚΚΕ νομίζει ότι ήρθε το κακό με το που βγήκε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές.
Κατάφερε να κάνει τόσες πολλές κινητοποιήσεις σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα όσες δεν έκανε επί ΝΔ μέσα σε 6 περίπου χρόνια.
Εντελώς οπισθοδρομικοί και κολλημένοι.
Και είναι κρίμα, γιατί κάποιοι τους ψηφίζουν και περιμένουν σοβαρή αντιπολίτευση από το ΚΚΕ και όχι μόνο άρνηση και ισοπέδωση κάθε κυβερνητικής δράσης.
Αλλά έτσι είναι.
Την πονάει την κ. Παπαρήγα το ΠΑΣΟΚ.
Πριν δεν έχανε ψηφοφόρους προς την ΝΔ ενώ τώρα τα πράγματα είναι επικίνδυνα.
Εξ ου και οι κινητοποιήσεις.

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν όλοι μαζί, να εκλέξουν και οι νεοδημοκράτες τον νέο τους αρχηγό (μιας και οι επιλογές τους είναι πολύ καλές -βλέπε: αποστάτης νούμερο 1, αποστάτης νούμερο 2, κόρη αρχη-αποστάτη και ζορρό-) και να ασκήσουν σοβαρή αντιπολίτευση όλοι μαζί. Σοβαρή και αποδοτική.

1 σχόλιο:

  1. Εντελώς καλοπροαίρετα τα παρακάτω.
    Το ζήτημα της αντιπολίτευσης, όπως το βάζεις, κατά τη γνώμη μου είναι κουτσουρεμένο και στρεβλό. Να εξηγηθώ για να γίνει κατανοητό.
    1. Αρχικά, για τι είδους αντιπολίτευση μιλάμε; Γι υτήν που εκπροσωπείται/ διαμεσολαβείται στη Βουλή; Μήπως η πραγματική "αντιπολίτευση" γίναται στους δρόμους, στα αμφιθέατρα, στους χώρους δουλειάς κλπ;
    2. Μας ενδιαφέρει μια δήθεν πλουραλιστική αντιπολίτευση; Αυτό καταλαβαίνω όταν μιλάς για την ανασυγκρότηση της Νέας Δημοκρατίας. Δλδ μας ενδιαφέρει πχ στα καινούρια νομοσχέδια για μετανάστες/ καταστολή να ακούγεται η γνώμη του ΛΑΟΣ; Μας ενδιαφέρει να ακούγεται η Νέα Δημοκρατία που θα υπερασπίζεται το Νόμο Πλαίσιο και το νόμο Πετραλιά; Μας ενδιαφέρει η άποψη του ΚΚΕ για το Δεκέμβρη; Μας ενδιαφέρει η γνώμη του ΣΥΡΙΖΑ για τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, αντί αγώνων για το ασφαλιστικό;
    3. Ή τελοσπάντων μας ενδιαφέρει να μπορούμε να εκφράσουμε συλλογικά τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας; Ναι, όλοι-ες εμείς που μας εκμεταλλεύονται και κυριαρχούν επάνω μας. Και αυτή είναι η πιο βαθιά μου ένσταση για το ζήτημα αντιπολίτευση. Ότι είναι κάτι που κάνουν αυτοί που μπορούν να αντλήσουν κάποιου είδους όφελος από αυτό (πολιτικοί, συνδικαλισταράδες κλπ). Δική μας δουλειά είναι να οξύνουμε αυτό που κάθε μέρα υποβόσκει στην καθημερινότητά μας (και ήταν αυτό που φάνηκε ξεκάθαρα η ύπαρξή του το Δεκέμβρη): τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε Αυτούς και Εμάς.

    Φιλικά, Ε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή