Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Το τρένο της Ελλάδας

Φτάσαμε σε ένα σημείο σταθμό, όχι μόνο για την Ελληνική οικονομία αλλά και για το Ελληνικό κράτος και τους πολίτες του.
Έναν σταθμό όμως προς τον οποίον είχαμε ξεκινήσει το ταξίδι μας από την μεταπολίτευση.
Στην αρχή οδεύαμε με αργούς ρυθμούς αλλά με το πέρασμα των χρόνων, οι πολιτικοί που επιλέξαμε, ρίξανε περίσσιο κάρβουνο στην ατμομηχανή του «δημοσιονομικού θανάτου» και μπορώ να πω ότι φτάσαμε στον προορισμό μας.
Έναν προορισμό που κανένας δεν μας υπέδειξε όταν οικειοθελώς επιβιβαστήκαμε στο "τρένο" του πελατιακού κράτους, των ρουσφετιών, της φοροδιαφυγής και της απαξίωσης της πολιτικής.

Δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί που κατέστρεψαν και υπερχρέωσαν την Ελλάδα. Περισσότερο από όλους φταίμε εμείς οι κοινοί πολίτες-ψηφοφόροι. Εμπιστευτήκαμε τυφλά τους ανθρώπους που υποσχέθηκαν να προσπαθήσουν (χωρίς καμία εγγύηση) να μας βρουν μια δουλεία είτε στο δημόσιο (όνειρο κάθε νεοέλληνα) είτε κάπου αλλού, είτε για εμάς είτε για τα παιδιά μας. Που υποσχέθηκαν να βρουν σκοτεινούς τρόπους για να μας εξυπηρετήσουν βραχυπρόθεσμα.

Είμαστε κοντόφθαλμοι.
Ίσως είναι ένα γενετικό χαρακτηριστικό του Έλληνα το οποίο κληρονομείται από γενιά σε γενιά.
Μας ενδιαφέρει το πως θα κάνουμε την λαμογιά για το εύκολο κέρδος, εις βάρος σχεδόν πάντα του κράτους, είτε αυτό ονομάζεται φοροδιαφυγή είτε κάποιος άλλος τρόπος εκμετάλλευσης νόμων-παραθύρων.
Όλα αυτά οδήγησαν την κυβέρνηση να μας φέρει τους δύο μπαμπούλες. Την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. για να κάνουν κάτι που -ίσως και οι ίδιοι, αλλά σίγουρα- οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν είχανε την διάθεση και την κράση να κάνουν φοβούμενοι το πολιτικό κόστος και τις καριέρες τους.
Όχι μόνο δεν επιχείρησαν να μειώσουν το έλλειμμα του κράτους αλλά φόρεσαν τις παρωπίδες τους και είτε μοίρασαν λεφτά -μην ξεγελιόμαστε, ψίχουλα ήταν- που δεν υπήρχαν, στον λαό είτε πήραν από τον λαό για να τα δώσουν στο κεφάλαιο, ανάλογα με τα συμφέροντα που επέλεγαν τις εκάστοτε κυβερνήσεις μας.

Ως σωστοί Έλληνες, λοιπόν, κάνανε, οι τελευταίες κυβερνήσεις, τις ματσακονιές τους και με τις πρώτες δυσκολίες "μην τον είδατε τον Παναγή".
"Ωχ, αδερφέ μου άσε τον άλλον να βγάλει το φίδι από την τρύπα".

Στην τελική όμως το φίδι θα το βγάλουμε όλοι εμείς.
Το Δ.Ν.Τ. εισβάλλει σύντομα στην οικονομία μας με πολλά αντιλαϊκά μέτρα.
Το ίδιο κάνει και η Ε.Ε. όμως, τις οποίας οι προτάσεις ας μην ξεχνάμε ότι δεν διαφέρουν από αυτές των Αμερικάνων ξαδέρφων τους.
Παράλληλα πολλοί γκρινιάζουν για την συμμετοχή του Δ.Ν.Τ. και τις επιπτώσεις που θα έχει η οικονομική εισβολή (λες και δεν έχουν εισβάλλει ήδη) των Αμερικανών στην Ελλάδα και γι΄ αυτό στρέφουν το βλέμμα μας στην Αργεντινή.
Ξεχνάνε όμως ότι η Αργεντινή δεν έλαβε τα μέτρα που της πρότεινε το Δ.Ν.Τ. και γι' αυτό όχι μόνο δεν κατάφερε τίποτα αλλά η κατάσταση στο κράτος έγινε ακόμα χειρότερη.
Ξεχνάνε επίσης να αναφερθούν στην Βραζιλία. Μια χώρα που σώθηκε χάρη στο Δ.Ν.Τ. από την κρίση που είχε χτυπήσει την ευρύτερη περιοχή το 2002 αλλά η οποία ακολούθησε τις οδηγίες που της δώσανε.

Ας ελπίσουμε ότι δεν θα εκτροχιαστούμε.
Ας ελπίσουμε ο επόμενος σταθμός του "τρένου" να είναι μια νέα Ελλάδα που δεν θα στέλνει τους νέους της στο εξωτερικό για μια καλύτερη ζωή.

2 σχόλια:

  1. Δεν ξέρω πού να πρωτοαπαντήσω, πραγματικά. Όχι μόνο για τις ιστορικές ανακρίβειες που γράφεις, αλλά και για την ανάλυσή σου πάνω στο όλο θέμα, που δε διαφέρει καθόλου από αυτή του Πρετεντέρη (ο οποίος όμως είναι κονδυλοφόρος του συστήματος και κερδίζει άξια τον παχυλό μισθό του. Εσύ;).

    Ας αρχίσουμε πρώτα πρώτα με την Αργεντινή. Η Αργεντινή έφτασε εκεί που έφτασε ΑΚΡΙΒΩΣ γιατί ακολούθησε τις συνταγές που ακολούθησε, δεν ήταν ότι δεν ακολουθούσε καλά τις οδηγίες και ενώ δανείζονταν δεν κατάφερνε να αξιοποιήσει τα δάνεια. Στο τέλος τέλος η πτώχευση ήταν απλά η αφορμή. Όταν έχεις εκατομμύρια κόσμου που ζει με κάτω από ένα δολάριο τη μέρα, όταν υπήρχε κόσμος που κομμάτιαζε αγελάδες ζωντανές για να φάει και η αναδιανομή του πλούτου γινόταν με ένα τρομαχτικό ρυθμό από κάτω προς τα πάνω, είναι προσβλητικό να μιλάς για χρεωκοπία. Δηλ .αυτοί οι άνθρωποι τι χειρότερο θα πάθαιναν; Η Αργεντινή ήταν το νούμερο ένα πείραμα (μια εξέγερση όμως εκεί όπως και η ένοπλη στην Αλβανία το 1997, πάλι με την ίδια συνταγή ΔΝΤ, κάνει και τους απέναντι να επαναπροσδιορίζουν τα μέσα τους. Άρα περισσότερο πιθανό είναι να γίνουμε Ρουμανία, παρά Αργεντινή). Ή μήπως αν βγαίνανε από το έλλειμμα θα τους παίρνανε καλύτερους μισθούς και πρόνοια;

    Η Βραζιλία πού ακριβώς σώθηκε με το ΔΝΤ; Η Τουρκία; Η Αλβανία; Η Ουγγαρία; Η Ρουμανία; Και στο τέλος τέλος, φτάνει πια με αυτή τη συσκότιση του θέματος περί σωτηρίας χωρών. Το ζήτημα είναι ένα: τα ΑΦΕΝΤΙΚΑ, για να μπορέσουν να ξεπεράσουν την κρίση, δεν έχουν κανένα σχέδιο ανάπτυξης (πράσινης ή μη) και θα πατήσουν πάνω στους ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΜΕΝΟΥΣ. Την κρίση τη δημιούργησαν οι αγώνες μας που δεν επέτρεψαν στο κεφάλαιο να μας εκμεταλλευτεί αρκετά και να επενδύσει τα κεφάλαια που έχει συσσωρεύσει (μια καλή μπίζνα στην Ελλάδα ήταν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, θα ανέβαιναν και οι ρυθμοί ανάπτυξης, αλλά μερικές χιλιάδες φοιτητάμπουρωνν κατάλαβαν ότι θα έκανε τη ζωή τους χειρότερη και οι μαλάκες αντί να συστρατευθούν εθνικά κλείνανε τις σχολές τους για ένα χρόνο σχεδόν…). Και φυσικά όχι μόνο στην Ελλάδα,παγκοσμίως μιλάμε για αγώνες ή και ασυνείδητη άρνηση των εργαζομένων να γίνουν αρκετά εκμεταλλεύσιμοι για τα αφεντικά. Και μην ακούσω ότι στην Αγγλία που οι Συντηρητικοί απειλούν με ΔΝΤ έχουν και εκεί υπερτροφικό δημόσιο τομέα… Απλά ό,τι γίνει εδώ, ό,τι περάσει εδώ, και αυτό είναι το στοίχημα, θα περάσει και στην υπόλοιπη Ευρώπη ως ο τρόπος τους για την έξοδο από την κρίση. Να μας πειθαρχήσουν όσο μπορούν μέσω της υποτίμησης της εργασίας μας και τανάπαλιν.
    Και αυτός ο τρόπος θα είναι από πάνω μας.

    Δεν είναι στη σφαίρα της φαντασίας, η αφεντικίνα μου σήμερα μαζί με διάφορα άλλα αφεντικά τρίβαν τα χέρια τους με αυτά που έρχονται. Ας σκεφτόμαστε λοιπόν δύο φορές αυτά που λέμε ή τουλάχιστον να μην κάνουμε τσάμπα τη δουλειά κράτους και αφεντικών…

    Ε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ Ε.
    Πρώτον δεν παίρνω κανέναν παχυλό μισθό. Παράλληλα δεν κάνω την δουλειά κανενός αφεντικού και κανενός κράτους.

    Στο άρθρο το θέμα δεν είναι το εάν θα μας βοηθήσει το ΔΝΤ ή το κακό που θα μας προκαλέσει.
    Ήθελα μόνο να δείξω ότι όλοι μας είμαστε υπαίτιοι που συντηρούμε το πολιτικό σύστημα στην χώρα μας και δεν μας φταίνε μόνο οι πολιτικοί που διαλέγουμε κάθε τετραετία.
    Μου θύμησες τους σχιζοφρενείς που καθηλώνουν το βλέμμα τους σε ένα στοιχείο και προσπαθούν να κρίνουν την έκφρασή του ανθρώπου αγνοώντας το υπόλοιπο πρόσωπο.

    Έχεις δίκαιο στα λόγια σου «ο ζήτημα είναι ένα: τα ΑΦΕΝΤΙΚΑ, για να μπορέσουν να ξεπεράσουν την κρίση, δεν έχουν κανένα σχέδιο ανάπτυξης (πράσινης ή μη) και θα πατήσουν πάνω στους ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΜΕΝΟΥΣ.»
    Νομίζω ότι οι προτάσεις του άρθρου μου «Στην τελική όμως το φίδι θα το βγάλουμε όλοι εμείς.
    Το Δ.Ν.Τ. εισβάλλει σύντομα στην οικονομία μας με πολλά αντιλαϊκά μέτρα» περιγράφουν το ίδιο ζήτημα. Εάν σε βολεύει, αντικατέστησε το ΔΝΤ με την λέξη ΑΦΕΝΤΙΚΑ.

    Πολλές εταιρίες με αφορμή την κρίση, απέλυσαν προσωπικό χωρίς καν να υπάρχει ανάγκη μείωσης ανθρώπινου δυναμικού, μόνο και μόνο προς όφελος των ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ τους.
    Με τον ίδιο τρόπο και το κράτος (ως "καλός" εργοδότης) θα ρίξει το βάρος της κρίσης στους εργαζόμενους του (άσχετα με την τραγική κατάσταση του δημοσίου -βλ. οργανικές θέσεις, επιδόματα για ηλίθιους λόγους κτλ-).

    Βρίσκω λίγο ανώφελη την κουβέντα περί εκμετάλλευσης εργαζομένων από τους εργοδότες τους ειδικά εφόσον είμαστε σε ένα καπιταλιστικό σύστημα.
    Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;
    Νόμος της φύσης είναι το μεγάλο ψάρι να φάει το μικρό ψάρι. Είναι στην φύση του ανθρώπου να νοιάζεται για τον εαυτούλη του.
    Δεν γίνεται να μιλάμε και εγώ και εσύ από την ασφάλεια της θέσης μας, μιας και ούτε εγώ και ούτε εσύ είμαστε εργοδότες.
    Δεν υπάρχει αδιάφθαρτος άνθρωπος. Όλοι έχουμε την τιμή μας οπότε δεν μπορούμε να ξέρουμε πως θα λειτουργούσαμε εμείς ως ΑΦΕΝΤΙΚΑ.

    Στην τελική ομως, οι απόψεις μας δεν διαφέρουν τόσο πολύ. Απλά εσύ επιλέγεις να δεις τα πράγματα εξωσυστηματικά ενώ εγώ κάνω απλά μια αναφορά των πραγμάτων μέσα από τα μάτια μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή