Το τρένο της Ελλάδας

Φτάσαμε σε ένα σημείο σταθμό, όχι μόνο για την Ελληνική οικονομία αλλά και για το Ελληνικό κράτος και τους πολίτες του.
Έναν σταθμό όμως προς τον οποίον είχαμε ξεκινήσει το ταξίδι μας από την μεταπολίτευση.
Στην αρχή οδεύαμε με αργούς ρυθμούς αλλά με το πέρασμα των χρόνων, οι πολιτικοί που επιλέξαμε, ρίξανε περίσσιο κάρβουνο στην ατμομηχανή του «δημοσιονομικού θανάτου» και μπορώ να πω ότι φτάσαμε στον προορισμό μας.
Έναν προορισμό που κανένας δεν μας υπέδειξε όταν οικειοθελώς επιβιβαστήκαμε στο "τρένο" του πελατιακού κράτους, των ρουσφετιών, της φοροδιαφυγής και της απαξίωσης της πολιτικής.

Δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί που κατέστρεψαν και υπερχρέωσαν την Ελλάδα. Περισσότερο από όλους φταίμε εμείς οι κοινοί πολίτες-ψηφοφόροι. Εμπιστευτήκαμε τυφλά τους ανθρώπους που υποσχέθηκαν να προσπαθήσουν (χωρίς καμία εγγύηση) να μας βρουν μια δουλεία είτε στο δημόσιο (όνειρο κάθε νεοέλληνα) είτε κάπου αλλού, είτε για εμάς είτε για τα παιδιά μας. Που υποσχέθηκαν να βρουν σκοτεινούς τρόπους για να μας εξυπηρετήσουν βραχυπρόθεσμα.

Είμαστε κοντόφθαλμοι.
Ίσως είναι ένα γενετικό χαρακτηριστικό του Έλληνα το οποίο κληρονομείται από γενιά σε γενιά.
Μας ενδιαφέρει το πως θα κάνουμε την λαμογιά για το εύκολο κέρδος, εις βάρος σχεδόν πάντα του κράτους, είτε αυτό ονομάζεται φοροδιαφυγή είτε κάποιος άλλος τρόπος εκμετάλλευσης νόμων-παραθύρων.
Όλα αυτά οδήγησαν την κυβέρνηση να μας φέρει τους δύο μπαμπούλες. Την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. για να κάνουν κάτι που -ίσως και οι ίδιοι, αλλά σίγουρα- οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν είχανε την διάθεση και την κράση να κάνουν φοβούμενοι το πολιτικό κόστος και τις καριέρες τους.
Όχι μόνο δεν επιχείρησαν να μειώσουν το έλλειμμα του κράτους αλλά φόρεσαν τις παρωπίδες τους και είτε μοίρασαν λεφτά -μην ξεγελιόμαστε, ψίχουλα ήταν- που δεν υπήρχαν, στον λαό είτε πήραν από τον λαό για να τα δώσουν στο κεφάλαιο, ανάλογα με τα συμφέροντα που επέλεγαν τις εκάστοτε κυβερνήσεις μας.

Ως σωστοί Έλληνες, λοιπόν, κάνανε, οι τελευταίες κυβερνήσεις, τις ματσακονιές τους και με τις πρώτες δυσκολίες "μην τον είδατε τον Παναγή".
"Ωχ, αδερφέ μου άσε τον άλλον να βγάλει το φίδι από την τρύπα".

Στην τελική όμως το φίδι θα το βγάλουμε όλοι εμείς.
Το Δ.Ν.Τ. εισβάλλει σύντομα στην οικονομία μας με πολλά αντιλαϊκά μέτρα.
Το ίδιο κάνει και η Ε.Ε. όμως, τις οποίας οι προτάσεις ας μην ξεχνάμε ότι δεν διαφέρουν από αυτές των Αμερικάνων ξαδέρφων τους.
Παράλληλα πολλοί γκρινιάζουν για την συμμετοχή του Δ.Ν.Τ. και τις επιπτώσεις που θα έχει η οικονομική εισβολή (λες και δεν έχουν εισβάλλει ήδη) των Αμερικανών στην Ελλάδα και γι΄ αυτό στρέφουν το βλέμμα μας στην Αργεντινή.
Ξεχνάνε όμως ότι η Αργεντινή δεν έλαβε τα μέτρα που της πρότεινε το Δ.Ν.Τ. και γι' αυτό όχι μόνο δεν κατάφερε τίποτα αλλά η κατάσταση στο κράτος έγινε ακόμα χειρότερη.
Ξεχνάνε επίσης να αναφερθούν στην Βραζιλία. Μια χώρα που σώθηκε χάρη στο Δ.Ν.Τ. από την κρίση που είχε χτυπήσει την ευρύτερη περιοχή το 2002 αλλά η οποία ακολούθησε τις οδηγίες που της δώσανε.

Ας ελπίσουμε ότι δεν θα εκτροχιαστούμε.
Ας ελπίσουμε ο επόμενος σταθμός του "τρένου" να είναι μια νέα Ελλάδα που δεν θα στέλνει τους νέους της στο εξωτερικό για μια καλύτερη ζωή.

Απάτη.

Καθόμαστε και γκρινιάζουμε για το ΔΝΤ που μας χτυπάει την πόρτα και ξεχνάμε να αναφέρουμε τον δανεισμό από την αγορά.

Μέσα στην αγορά είναι και οι ελληνικές τράπεζες οι οποίες μας δανείζουν λεφτά με επιτόκιο 4.75% περίπου. Λεφτά που δανείζονται από την Ε.Ε. με επιτόκιο λίγο μεγαλύτερο του 1%.

Απάτη στο μεγαλείο της.

Τρία ζήτω για τις ελληνικές τράπεζες.

Άντε τώρα να μεταφέρετε τα λεφτάκια σας (ότι έχει μείνει) στην τράπεζα Κύπρου μην μας κάνουν καμιά απότομη υποτίμηση και τα κλαίτε...
Χρυσές δουλειές στην Κύπρο.

Πού να παρέμβεις; Και τι να πεις;

Ο σημερινός σχολιαστής δεν έχει πολλές επιλογές ως προς τον δρόμο που θα ακολουθήσει. Μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με τις προτάσεις και τις κινήσεις της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης και να καταθέσει τους λόγους για τους οποίους οδηγήθηκε σε αυτό το συμπέρασμα.
Ο δεύτερος δρόμος, που είναι σαφέστατα πιο σπάνιος και πιο δημιουργικός, είναι η κατάθεση ιδεών και λύσεων.

Όλοι βλέπουμε καθημερινά δημοσιογράφους και σχολιαστές στα παραθυράκια της τηλεόρασης να παραπονιούνται και να οδύρονται για νομοσχέδια, προγράμματα σταθερότητας, ΔΝΤ, την Άγκελα Μέρκελ και τα spreads.
Πολλοί από εμάς τους διαβάζουν σχεδόν καθημερινά σε εφημερίδες ή στο διαδίκτυο να συνεχίζουν τους αμανέδες τους με τρομερή μαεστρία.
Τουλάχιστον να είμαστε και ευγνώμονες επειδή δεν στρέφουν την προσοχή του κοσμάκι από τα προβλήματα τις χώρας.

Δεν γίνεται όμως άλλο πια αυτοί οι κύριοι σχολιαστές που τα ξέρουν όλα και σε όλα βρίσκουν ψεγάδια να κάθονται στην άνεση του παραθύρου και της εργονομικής καρεκλίτσας τους και να "κράζουν" χωρίς οι ίδιοι να προτείνουν κάποια εναλλακτική λύση. Νοοτροπία "δεν-μου-αρέσει-τίποτα/δεν-κάνω-τίποτα".
Καθόμαστε ένας λαός και περιμένουμε να έρθει η Τρίτη για να δούμε έναν Λαζόπουλο, ο οποίος εκτός από την δική του πολιτική προπαγάνδα, περίτεχνα περιτυλιγμένη σε συσκευασία δώρου με γερή δόση αδιάφορης σάτιρας, προτείνει κάποιες άλλοτε εξωφρενικές άλλοτε πιο ρεαλιστικές λύσεις σε κάποια καίρια ζητήματα της Ελλαδίτσας μας.
Το ίδιο και με τους "αρβύλες" που παλιότερα παρέβαιναν πιο πολύ στα κοινά ενώ τώρα τελευταία δώσανε έναν πιο light τόνο στην παραγωγή τους.

Δεν μπορούμε απλά να διαφωνούμε και να κάνουμε την πάπια ή την κότα που κάθεται στα αυγά της όταν έρχεται η ώρα να βρεθούν ρεαλιστικές και βιώσιμες λύσεις σε ζητήματα που πάνω από όλα αφορούν και ζημιώνουν εμάς τους ίδιους.
Δεν γίνεται οι μόνοι που προτείνουν λύσεις σε μια ολόκληρη χώρα να είναι η κυβέρνηση (με τις πιο οδυνηρές), οι κωμικοί (με τις πιο εξωφρενικές) και οι ελάχιστοι δημιουργικοί και εφευρετικοί δημοσιογράφοι και σχολιαστές (με τις πιο ρεαλιστικές).
Ούτε καν η αντιπολίτευση έχει να δώσει κάποια εναλλακτική. Σταθεροί στις παραδόσεις, όλοι οι βουλευτές της αντιπολίτευσης - με μικρές εξαιρέσεις - ακολουθούν την πολιτική γραμμή του Μεταξά, με ένα "όχι" να κρέμεται από τα χείλη τους έτοιμο να εκσφεντονισθεί σε μικρόφωνα και κάμερες.

Δυστυχώς, όμως, στην σημερινή Ελλάδα, με το ΔΝΤ έτοιμο να μπουκάρει με περίσσιο τσαμπουκά, με τις περικοπές στους μισθούς και με μια ανεργία να καλπάζει προς νέα ύψη, τα περιθώρια για "όμορφες" λύσεις είναι πολύ μικρά.
Οι πολιτικές γραμμές είναι δύο.
Η ευρωπαϊκή και η αντισυστημική.
Η "δώσε-και-σώσε" και η "καταρρέω-και-από-μόνος-μου".
Η κυβέρνηση επέλεξε για εμάς την ευρωπαϊκή λύση με δανεισμούς, ελέγχους και λιτότητα μέχρι αηδίας. Κοινώς, αδυνάτισε για να μην βουλιάξεις χοντρέ.

Κάπου εκεί τα λόγια αρχίζουν να περισσεύουν.
Γι' αυτό και έχουμε στερέψει από ιδέες.
Γι' αυτό οι σοσιαλιστές είναι πιο δεξιοί και από τους δεξιούς.
Γι' αυτό και δεν έχω καμία ρεαλιστική λύση να προτείνω.
Ακόμα.
Ίσως από την επόμενη φορά.
Μέχρι τότε, καλό αδυνάτισμα.

Χρόνια Πολλά Σουφλέ!!!

Σήμερα το Πολιτικοκοινωνικό σουφλέ κλείνει τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του.
82 άρθρα/παρεμβάσεις σε ένα έτος.
Ο "Σουφλετζής" μπορεί να κουράστηκε μια δυο φορές αλλά με το νέο έτος θα επιστρέψει πιο δυνατός, πιο σατιρικός, πιο παρεμβατικός και με περισσότερο μεράκι.

82 άρθρα λοιπόν και ελπίζω με το νέο έτος ακόμα περισσότερα!

Αφού το σουφλέ δεν ξεφούσκωσε το καλοκαίρι, θα κάνει καιρό να ξεφουσκώσει!

Χρόνια πολλά σουφλέ!

Ως τότε, χρόνια πολλά και καλά χριστούγεννα σε όσους πιστεύουν (θέμα ευγένειας)
και για τους υπόλοιπους χαρείτε τις διακοπές σας όπως θέλετε!

Ηλίας Ι.

Αναθεώρηση της θέσης περί αρχηγίας...

Μετά τις τελευταίες αλλαγές στο πεδίο μάχης της ΝΔ, μάλλον πρέπει να αναθεωρήσω την άποψη μου για την επιλογή στήριξης του κ.Σαμαρά.

Βέβαια και πάλι δεν μπορώ να πω ότι στηρίζω την κ. Μπακογιάννη (Μητσοτάκη) δεδομένου του πολιτικού παρελθόντος της ίδιας και του πατέρα της.

Δύο πράγματα έγιναν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα που με ώθησαν σε σκέψεις.
Το πρώτο ήταν η ομιλία στην οποία ο κ. Σαμαράς κάνει το "άνοιγμά" του στους νεοδημοκράτες που χάσανε από ψηφοφόρους.
Κάπου εκεί είπε ότι "είμαστε κεντροδεξιό κόμμα" κάνοντας ουσιαστικά άνοιγμα προς τα δεξιά.
Ψηφοφόροι που μπούχτισαν με την ΝΔ και πήγαν είτε στο ΠΑΣΟΚ είτε στο ΛΑΟΣ.
Επιστροφή, δηλαδή, στους λιγότερο σκληροπυρηνικούς ψηφοφόρους τους.

Δυστυχώς, μάλλον ο κ.Σαμαράς δεν κατάλαβε ότι οι ψηφοφόροι δεν άντεξαν τις πολιτικές τους και ότι μάλλον η ΝΔ πρέπει να γίνει (στα λόγια της κ. Μπακογιάννη) ένα καινούργιο κόμμα, με καινούργια πρόσωπα και νέες καινούργιες πολιτικές θέσεις.

Το δεύτερο ήταν η υποστήριξη του κ. Αβραμόπουλου στον κ. Σαμαρά. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να το κάνει ο κ. Αβραμόπουλος αυτό. Υποτίθεται ότι η κ. Μπακογιάννη έκανε το άνοιγμα στο κέντρο (που είναι η βάση των ψηφοφόρων του κ. Αβραμόπουλου).
Γιατί να επιλέξει να πάει με τον κ. Σαμαρά που επιστρέφει στα δεξιά δυναμικά;

Πλέον δεν ξέρω ποιόν να υποστηρίξω (σαν απλός πολίτης είπαμε, δεν έχω καμία σχέση με την παράταξη, ούτε ιδεολογική ούτε ρουσφετολογική).
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα μου φαίνεται η κατάσταση...

Προσοχή παρακαλώ! Τα περί της αρχηγίας!

Ως Blogger θα ήθελα να δηλώσω την επίσημη υποστήριξη του υποψηφίου Α. Σαμαρά για την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας.

Να τονίσω όμως ότι δεν έχω καμία σχέση με το κόμμα αυτό.

Ούτε ζήτησα από βουλευτή τους να με βάλει σε κανένα stage, ούτε ζήτησα καμία μετάθεση (δεν έχω πάει καν φαντάρος ακόμα), ούτε συμμερίζομαι την πολιτική ιδεολογία του κόμματος (ούτε την παλιά περί εθνικοφροσύνης ούτε την καινούργια τον δήθεν κοινωνικό νεο-φιλελευθερισμό)

Στην αρχή ήθελα τον Δ. Αβραμόπουλο για αρχηγό, μιας και (υποστηρίζει ότι) πηγάζει από το πολιτικό "κέντρο" και δεν θα ακολουθούσε τόσο δεξιές πολιτικές, τουλάχιστον όχι μπροστά στα μάτια του κόσμου.
Δυστυχώς (ή ευτυχώς) ο κ. Αβραμόπουλος απέσυρε την υποψηφιότητά του.

Οπότε στρέφομαι στον κ. Σαμαρά.
Όλος ο κόσμος πάει με την κ. Μπακογιάννη.
Για να το ξαναπώ πιο σωστά αυτή τη φορά.
Όλος ο κόσμος πάει με την κ. Μητσοτάκη.
Ναι.
Κυρία Θεοδώρα Μητσοτάκη για να μην ξεχνιόμαστε.
Κόρη του ανθρώπου που ρήμαξε την Ελλάδα και δημιούργησε το θέμα ονομασίας της ΠΓΔΜ.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το ότι τον επίτιμο όλοι τον αποκαλούν "γκαντέμη" και "ακατονόμαστο"!
Ακόμα και στην ΝΔ ακούνε "Μητσοτάκης", και τρέχουν!

Οπότε ας διερωτηθούμε.

Θέλουμε πραγματικά την κ. Μητσοτάκη για αρχηγό της ΝΔ;

Επαναλαμβάνω ότι δεν έχω καμία σχέση με την ΝΔ απλά εκφράζω την άποψη μου ως πολίτης.

Πάει και η απόσυρση...

Δυστυχώς, από ότι φαίνεται το μέτρο της απόσυρσης παλαιών αυτοκινήτων ήταν πολύ καλό για να κρατήσει...

Η προηγούμενη κυβέρνηση, παρά τα σκληρά μέτρα και το πάγωμα μισθών που προωθούσε, πού θα έβρισκε τους πόρους για να υποστηρίξει το μέτρο αυτό;
Ήρθε η οικονομική κρίση στην χώρα μας και ποια είναι τα πρώτα μέτρα;
Αύξηση φόρων, πάγωμα μισθών, πάγωμα συντάξεων και άλλα μέτρα.
Προσπαθούσε δηλαδή με όλα τα μέσα να σώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα και χέστηκε κιόλας για την αγοραστική δύναμη του καταναλωτή καθώς και την υγεία της ίδιας της αγοράς.

Έκανε ένα καλό όμως.
Το μέτρο για την απόσυρση ήταν πολύ καλό και λίγο ελπιδοφόρο (κυρίως για το περιβάλλον που είναι από τις πρώτες μου ανησυχίες έτσι όπως κάναμε τον πλανήτη).
Θα έδινες λοιπόν το παλιό σου αμάξι και θα έπαιρνες μέχρι 1000 ευρώ (διορθώστε με εάν κάνω λάθος).
Μετά μπορούσες να πάρεις άλλο αμάξι -καινούργιο ή μεταχειρισμένο μέχρι 5ετίας- και θα έπαιρνες άλλα 1500 ευρώ (επαναλαμβάνω, διορθώστε τους αριθμούς μου γιατί δεν είμαι και πολύ σίγουρος).
Ωραία όλα αυτά ειδικά σε περίοδο οικονομικής κρίσης.

Είμαι όμως αρκετά καχύποπτος άνθρωπος.
Δεν ξέρω εάν είναι καλό ή κακό, στην προκειμένη όμως με βοήθησε να δω το όλο θέμα της απόσυρσης από άλλη πλευρά.

Η πρώην κυβέρνηση στόχευε με το μέτρο της απόσυρσης, να σταματήσει την επιβάρυνση του περιβάλλοντος από τους ρύπους των παλιών αυτοκινήτων.
Τα καινούργια, σαφέστατα είναι πιο environmentally friendly που λένε και οι ξένοι.
Ειδικά τα υβριδικά αμάξια έχουν ελάχιστους ρύπους και θα ήταν πολύ καλό σιγά σιγά να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε όλοι την αγορά ενός υβριδικού έστω και μακρυά στο μέλλον.

Ως γνωστόν, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αυτοκινητοβιομηχανίες.
Πληθώρα αυτοκινητοβιομηχανιών υπάρχουν στην Ευρώπη και οι υπόλοιπες είναι στην Ιαπωνία και στην Αμερική (υπάρχουν και αλλού αλλά δεν εισάγονται στην Ελλάδα από όσα γνωρίζω).

Με την οικονομική κρίση του 2008 οι περισσότερες, εάν όχι όλες, αυτοκινητοβιομηχανίες βίωσαν την κρίση πολύ άσχημα.
Εξαγορές και ενώσεις εταιριών, μαζικές απολύσεις προσωπικού, δραματική πτώση πωλήσεων και παραγωγής.
Έρχεται λοιπόν ο κ. Καραμανλής και αντί να ψάξει για τρόπους να σώσει π.χ. τον πιο κερδοφόρο τομέα της Ελλάδας, τον τουρισμό, και να βοηθήσει πόσους εργαζόμενους και εργοδότες που περιμένουν μια σεζόν για να βγάλουν όλο τον χρόνο, κάθεται και κοιτάει πως θα σώσει η Ελλαδίτσα τις αυτοκινητοβιομηχανίες της Ευρώπης.

Γίνομαι υπερβολικός;
Θα ήθελα να πιστεύω πως όχι μιας και σε μια τόσο δύσκολη οικονομική περίοδο το μόνο που θέλει ο κόσμος είναι καινούργιο αμάξι... θα μας τρελάνουν.

Και πάμε στο δεύτερο, και τελευταίο, σημείο της παρατήρησης μου.
Σε καιρούς οικονομικής κρίσης, ποιος άνθρωπος έχει λεφτά για να πάρει καινούργιο αμάξι;
Όταν τα νοικοκυριά είναι καταχρεωμένα και έχουν, ούτε αυτοί ξέρουν, πόσα δάνεια να αποπληρώσουν, ποιο νοικοκυριό θα πάει να αγοράσει καινούργιο αμάξι;
Δύο λύσεις υπάρχουν.
1η λύση: το νοικοκυριό επιβαρύνεται με ακόμα ένα δάνειο για να αγοράσει το καινούργιο αμάξι.
2η λύση: το μέτρο αφορά αποκλειστικά και μόνο, αυτούς που το εισόδημά τους είναι ακόμα μεγάλο (πολύ μεγάλο όμως) και βρίσκουν ευκαιρία να αγοράσουν αμάξι μιας και η κυβέρνηση τους βοηθάει ακόμα περισσότερο.

Άρα και αυτό το μέτρο δεν βοηθάει ουσιαστικά ούτε τις κατώτερα οικονομικά στρώματα να πάρουν καινούργια αμάξια, ούτε το περιβάλλον.
Είναι (ή καλύτερα ήταν) ένα μέτρο βοήθειας των ισχυρότερων για να τους δώσουν και καινούργια αμάξια πριν φύγουν από την εξουσία.

Επιστροφή στο παρόν και την κατάργηση του μέτρου.
Όπως έγραψα πιο πάνω το μέτρο δεν έχει κάτι το ουσιαστικό να προσφέρει στο περιβάλλον. Και βέβαια το κόστος της όλης υπόθεσης είναι πάρα πολύ μεγάλο και επιβαρύνει αποκλειστικά το δημόσιο.

Καλά κάνανε και το κατάργησαν;
Προσωπικά θα σας έλεγα όχι μιας και θα ήταν ευκαιρία για μένα, να ξεφορτωθώ το Ford Fiesta του 1993, με τα 33 μουλάρια που του έμειναν (κάποτε ήταν 69 άλογα αλλά άλλα πέθαναν και άλλα βρήκαν γυναίκα και έφυγαν).

Από ότι φαίνεται όμως ήρθε η ώρα το κράτος να σταματήσει να ενισχύει τους ισχυρούς (με "επιδότηση" αγοράς καινούργιου αμαξιού), να σταματήσει να σπρώχνει τα νοικοκυριά στην χρεωκοπία και τέλος να ενισχύσει τις Ελληνικές βιομηχανίες και την Ελληνική αγορά και όχι την Ευρωπαϊκή ή την Αμερικανική ή την Ιαπωνική...

Βγάλτε μόνοι τα συμπεράσματά σας.